Wyrok NSA z dnia 14 lutego 2018 r., sygn. II FSK 185/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Marek Olejnik, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 31 stycznia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skarg kasacyjnych Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach i P.G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 21 września 2015 r. sygn. akt I SA/Gl 1376/14 w sprawie ze skargi P.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 września 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. 1) oddala skargi kasacyjne, 2) odstępuje od zasądzenia zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 21 września 2015 r., sygn. akt I SA/Gl 1376/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach po rozpoznaniu skargi P.G. (dalej: skarżący) uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 29 września 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r.

2. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że decyzją z dnia 24 marca 2014 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej określił skarżącemu wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2009 r. z tytułu: działalności gospodarczej PIT 36L w wysokości 0,00 zł; działalności wykonywanej osobiście PIT-37 w wysokości 62.683 zł. Organ ustalił, że skarżący w 2009 r. prowadził działalność gospodarczą (P.U. G.), której przedmiotem były usługi sportowe sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Działalności (PKD) pod numerem 9319Z (pozostała działalność związana ze sportem). W 2009 r. podatnik wybrał formę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na zasadach ogólnych i prowadził ewidencję księgową w formie podatkowej księgi przychodów i rozchodów. Podatnik w ramach swojej działalności zawarł w dniu 29 maja 2009 r. umowę - Kontrakt o świadczenie usług sportowych z Klubem L. Spółka Akcyjna z siedzibą w B. (dalej: klub). Zdaniem organu pierwszej instancji z kontraktu wynika, że podatnik osiągał w 2009 r. przychody z profesjonalnego uprawiania piłki siatkowej. Zgodnie z treścią faktur zostały one wystawione tytułem wykonania usług sportowych. Organ uznał, że przychody osiągnięte przez podatnika na podstawie kontraktu są przychodami z działalności wykonywanej osobiście i nie są to przychody z działalności gospodarczej. Podniósł, że zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: "u.p.d.o.f.") przychody z uprawiania sportu uznawane są za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2 u.p.d.o.f., co wyklucza zakwalifikowanie przychodów uzyskanych przez podatnika z tego tytułu do przychodów z działalności gospodarczej, o której mowa w art. 14 ust. 1 tej ustawy, nawet wówczas, gdyby przychody te uzyskane były w ramach prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej. Dalej podał, że stosownie do treści art. 22 ust. 9 pkt 4 u.p.d.o.f. koszty uzyskania przychodów dla tego typu działalności określane są w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że te koszty oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe. Dochody z działalności wykonywanej osobiście winny być opodatkowane na zasadach określonych w art. 27 u.p.d.o.f., czyli według progresywnej skali podatkowej. Organ stwierdził, że według powyższych zasad opodatkowane powinny być następujące przychody uzyskiwane przez podatnika: podstawowe wynagrodzenie wypłacane na podstawie kontraktów o profesjonalne uprawianie piłki siatkowej; przychody z tytułu wykonywania obowiązków dotyczących zaangażowania w działalność klubu związaną z reklamą i promocją klubu, sponsorów i akcjonariuszy oraz z reklamą i promocją określonych towarów i usług, uczestniczenia w akcjach reklamowych i promocyjnych klubu, w akcjach reklamowych i promocyjnych sponsorów klubu oraz inne; przychody z tytułu udzielenia klubowi zgody na użycie imienia, nazwiska, wizerunku, danych o osiągniętych wynikach sportowych w akcjach promocyjnych w prasie, wydawnictwach, folderach itp., przychody wypłacone przez klub w razie wzrostu wartości marketingowej usługodawcy w następstwie awansu klubu do określonej fazy rozgrywek, za które klub wypłaci dodatkowe wynagrodzenie. Organ kontroli skarbowej wskazał, że ww. przychody są przychodami z działalności wykonywanej osobiście i przychodami z uprawiania sportu. Stwierdził, że kwalifikacja działalności sportowej zawodnika jako samodzielnej działalności gospodarczej uzależniona jest od charakteru stosunku prawnego łączącego zawodnika z klubem sportowym. Jeżeli z zawartego kontraktu wynika podporządkowanie się zawodnika sportowego klubowi, którego barwy ma reprezentować na określonych warunkach wykonania zleconej działalności, w tym warunkom wynagrodzenia oraz odpowiedzialności zleceniodawcy wobec osób trzecich za wykonanie zlecenia, wówczas taki stosunek prawny nie ma charakteru samodzielnej działalności gospodarczej. Zawodnik uzyskuje jedynie przychody z osobiście wykonywanej działalności polegającej na uprawianiu sportu, są to więc przychody o których mowa w art. 13 pkt 2 u.p.d.o.f. stanowiące źródło przychodów z art. 10 ust. 1 pkt 2 tej ustawy.