Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2018 r., sygn. II FSK 851/16

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka, Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia WSA del. Paweł Dąbek (sprawozdawca), Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 22 grudnia 2015 r. sygn. akt I SA/Op 510/15 w sprawie ze skargi E. W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu z dnia 24 lipca 2015 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Opolu na rzecz E. W. kwotę 600 (sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 grudnia 2015 r., sygn. akt I SA/Op 510/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu, wydanym wskutek skargi E. W. (dalej: skarżąca) na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu (dalej: Dyrektor lub organ odwoławczy) z dnia 24 lipca 2015 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013r., uchylił zaskarżoną decyzję.

Z przedstawionego przez WSA w Opolu stanu faktycznego i prawnego sprawy wynika, że zaskarżoną decyzją zostało utrzymane w mocy rozstrzygnięcie Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 18 maja 2015 r. określającą skarżącej wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2013r. Organ ustalił, że skarżąca odliczyła ulgę na dzieci w kwocie 3.892,20 zł (na troje dzieci za okres 12 miesięcy), natomiast jej były mąż J. W. w złożonym w późniejszej dacie zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2013 (PIT-36) uwzględnił połowę ulgi rodzinnej przysługującej na troje dzieci, tj. kwotę 1.946,10 zł Zatem łączna kwota odliczenia przez rodziców ulgi na dzieci wyniosła 5.838,30 zł, zamiast 3.892,20 zł, wskutek czego został przekroczony wspólny limit ulgi na dzieci przysługujący w 2013 r. obojgu rodzicom. W 2013 r. J. W. posiadał prawa rodzicielskie i z nich korzystał, co według organu przejawiało się w tym, że utrzymywał on z dziećmi telefoniczny kontakt i mają one swobodny dostęp do miejsca jego zamieszkania (rozwiedzieni rodzice zamieszkują oddzielnie), a ponadto uczestniczył w organizacji dzieciom wypoczynku wakacyjnego. W wyroku z dnia 11 marca 2008 r. orzekającym rozwód sąd okręgowy powierzył co prawda wykonywanie władzy rodzicielskiej nad małoletnimi dziećmi skarżącej, jednak równocześnie zastrzegł dla ojca dzieci prawo do współdecydowania o ich istotnych sprawach i do osobistych kontaktów z nimi. Zarazem kosztami utrzymania i wychowania dzieci obciążył oboje rodziców i zasądził od ojca alimenty na ich rzecz. Zdaniem organu, ograniczenie w pewnym zakresie władzy rodzicielskiej przysługującej ojcu nie oznacza jednak pozbawienia go tej władzy. Natomiast jeśli chodzi o prawo do ulgi prorodzinnej, to niewątpliwie przysługiwało ono obojgu rodzicom na podstawie art. 27f ust. 1 pkt 1, ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012r., poz. 361 ze zm. - według stanu na 2013r. - dalej: u.p.d.o.f.) oraz - jeśli chodzi o córkę E. poczynając od dnia 9 maja 2013 r., czyli od dnia uzyskania przez nią pełnoletniości - na podstawie art. 27f ust. 6 w zw. z art. 6 ust. 4 pkt 3 tej ustawy. Skoro ojciec miał prawo współdecydowania o istotnych sprawach dzieci, jak zapewnienie wakacyjnego wypoczynku, określenie miejsca ich pobytu, wyboru ścieżki kształcenia czy sposobu leczenia, to prawidłowo odliczył połowę przysługującej mu ulgi. Natomiast skarżąca odliczając od podatku ulgę prorodzinną na troje dzieci za okres 12 miesięcy w pełnej kwocie, przekroczyła możliwy do odliczenia limit ulgi przypadający na troje dzieci.