Wyrok NSA z dnia 15 lutego 2017 r., sygn. II FSK 21/15

Podatek dochodowy od osób fizycznych

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski, Sędzia NSA Jolanta Sokołowska (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bogusław Woźniak, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 15 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 16 października 2014 r. sygn. akt I SA/Po 369/14 w sprawie ze skargi A. H.-P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 16 października 2014 r., sygn. akt I SA/Po 369/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu uwzględnił skargę A. H.-P. i uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 7 marca 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2009 r.

Sąd pierwszej instancji przedstawił następujący stan faktyczny:

W dniu 14 grudnia 2012 r. A. H.-P. (dalej jako: "skarżąca") złożyła korektę zeznania o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym 2009, w której wykazała zobowiązanie podatkowe w kwocie 0,00 zł. Przy ustalaniu wysokości zobowiązania skarżąca skorzystała z prawa do odliczenia ulgi z tytułu wykonywania władzy rodzicielskiej wobec małoletnich dzieci K. H. i J. H.

Decyzją z dnia 5 grudnia 2013 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w Ś. określił skarżącej zobowiązanie podatkowe w kwocie 899,00 zł. Organ uznał, że władzę rodzicielską nad K. H. i J. H. w 2009 r. wykonywali zarówno skarżąca, jak i ojciec dzieci R. H. Z tego względu skarżącej przysługiwało prawo do odliczenia 1/2 kwoty ulgi z tego tytułu.

Po rozpoznaniu odwołania, decyzją z dnia 7 marca 2014 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu utrzymał w mocy decyzję organu pierwszej instancji. Organ odwoławczy stwierdził, że niekwestionowane jest prawo skarżącej do ulgi podatkowej z tytułu wychowywania małoletnich dzieci K. H. i J. H. Kwestią sporną pozostaje natomiast, czy skarżąca może skorzystać z tej ulgi w wysokości przekraczającej 1/2 ustawowego limitu. Dyrektor Izby Skarbowej podniósł, że okoliczności sprawy, w tym zeznania skarżącej wskazują jednoznacznie, że w 2009 r. R. H. wykonywał władzę rodzicielską wobec K. H. i J. H. Wyjaśnił, iż prawo do skorzystania z ulgi podatkowej nie jest uzależnione od częstotliwości kontaktów z dziećmi, charakteru tych kontaktów albo wartości nakładów finansowych, ponoszonych na dzieci. Wystarczającą przesłanką jest podejmowanie jakichkolwiek działań, mających charakter wykonywania władzy rodzicielskiej. Według Dyrektora Izby Skarbowej R. H. spełnił warunki określone w art. 27f ust. 1 u.p.d.o.f., a to oznacza, że w 2009 r. prawo do ulgi podatkowej z tytułu wykonywania władzy rodzicielskiej wobec małoletnich dzieci mieli oboje rodzice. W takiej sytuacji zastosowanie znajduje przepis art. 27f ust. 4 u.p.d.o.f., co oznacza, iż skarżącej przysługiwała ulga z tytułu wykonywania władzy rodzicielskiej wobec każdego z dzieci w wysokości połowy rocznego limitu, tj. po 556,02 zł. Zatem skarżąca w 2009 r. miała prawo do odliczenia od podatku z ww. tytułu kwotę 1.112,04 zł.