Wyrok NSA z dnia 10 kwietnia 2018 r., sygn. II FSK 1180/16

Dla potrzeb limitu uprawniającego do zastosowania ulgi dla osób samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci, o której mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, ze zm.) należy uwzględnić dopuszczalność pomniejszenia dochodu ze źródła przychodu o wysokość straty z lat poprzednich na zasadach określonych w art. 9 ust. 3 tej ustawy. Skoro dochód pełnoletniego dziecka podlegający opodatkowaniu, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt 3 u.p.d.o.f., należy rozumieć jako dochód, o którym stanowi art. 9 ust. 2 tej ustawy, to w tym pojęciu mieści się zmniejszenie tego dochodu o wysokość straty z lat ubiegłych.

Teza urzędowa

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia WSA (del.) Alicja Polańska, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2018 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 listopada 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 213/15 w sprawie ze skargi G. L. na interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 7 października 2014 r. nr IPPB4/415-529/14-4/JK3 w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z 18 listopada 2015 r., III SA/Wa 213/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi G. L. (dalej: "strona", "skarżący"), uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów (organu upoważnionego: Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie) z 7 października 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości odliczenia ulgi z tytułu wychowywania dziecka.

2. Ze stanu faktycznego przedstawionego przez sąd pierwszej instancji wynika, że we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej skarżący podał, iż w 2009 r. jego córka osiągnęła dochód w wysokości 5 907,62 zł, w tym 4 005,57 zł z tytułu pozarolniczej działalności gospodarczej oraz 1 902,05 zł z tytułu działalności wykonywanej osobiście. Od ww. dochodu odliczono 4 005,57 zł w związku ze stratą z tytułu w pozarolniczej działalności gospodarczej poniesionej w latach ubiegłych oraz 243,58 zł w związku ze składkami na ubezpieczenie społeczne. W konsekwencji dochód po odliczeniu dochodu zwolnionego, strat i składek na ubezpieczenie społeczne (poz. 143 PIT-36) oraz dochód do opodatkowania (poz. 167 PIT-36) wyniosły 1 658,47 zł. W 2009 r. skarżący uzyskiwał dochody ze stosunku pracy oraz najmu. Podatek dochodowy za 2009 r. skarżący rozliczył wspólnie z żoną. Żona uzyskiwała dochody ze stosunku pracy, pozarolniczej działalności gospodarczej oraz działalności wykonywanej osobiście. W stosunku do żony i córki skarżącego w 2009 r. nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 2012 r. poz. 361, ze zm., dalej zwana u.p.d.o.f.), ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2005 r. o podatku tonażowym. Natomiast dochody skarżącego z tytułu najmu zostały opodatkowane w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Córka Skarżącego - pełnoletnia (urodzona 15 lipca 1985 r.) - do 10 lipca 2009 r. była studentką [...] w W. W 2009 r. ciążył na skarżącym oraz żonie obowiązek dostarczenia córce środków utrzymania, ponieważ nie była ona jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie i zamieszkiwała wspólnie z rodzicami w jednym gospodarstwie domowym. Nie miało miejsca sądowe orzekanie alimentów.