Wyrok NSA z dnia 11 października 2017 r., sygn. II OSK 2517/16

Ocena podobieństwa przedmiotu nietrwale połączonego z gruntem do obiektów budowlanych wymienionych w tym przepisie powinna być dokonywana przede wszystkim z perspektywy celu, jakiemu służy dana konstrukcja i sposobu jej faktycznego wykorzystywania.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia del. NSA Jerzy Stankowski (spr.) po rozpoznaniu w dniu 11 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J. P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 25 maja 2016 r. sygn. akt II SA/Sz 1433/15 w sprawie ze skargi J. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w S. z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Sz 1433/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę J. P. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] października 2015 r., nr [...], w przedmiocie nakazu rozbiórki.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach.

Decyzją z dnia [...] lipca 2015 r., nr [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. na podstawie art. 104 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r., poz. 267 z późn. zm., dalej: "k.p.a.") oraz art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (Dz. U. z 2013 r., poz. 1409 z późn. zm., dalej: "pr. bud.") nakazał J. P. rozbiórkę tymczasowego obiektu handlowego - punktu sprzedaży pieczywa, o wymiarach 2,00 m x 2,80 m, posadowionego na działce nr [...], przy ul. [...] w [...], zrealizowanego bez pozwolenia na budowę.

W uzasadnieniu organ I instancji wyjaśnił, że w dniu 8 czerwca 2015 r. wpłynęło pismo odnoszące się do usytuowania tymczasowych obiektów handlowych na działkach przy ul. [...] i [...] w [...]. Sprawa tymczasowych obiektów budowlanych na działce przy ul. [...] została wydzielona do odrębnego postępowania. Jednocześnie na podstawie zdjęć dołączonych do pisma z dnia 8 czerwca 2015 r. oraz oględzin przeprowadzonych w dniu 11 czerwca 2015 r. ustalono, że wymienione pismo dotyczy w rzeczywistości dwóch obiektów budowlanych usytuowanych na działce nr [...] przy ul. [...], a nie przy ul. [...]. Na wymienionej działce w dniu 2 lipca 2015 r. przeprowadzono kontrolę, w której uczestniczyła I. K., współwłaścicielka posesji. I. K. wskazała, że tymczasowy obiekt handlowy - punkt sprzedaży pieczywa został postawiony przez dzierżawcę terenu, J. P.. Następnie pismem z dnia 6 lipca 2015 r. powiadomiono strony o możliwości zapoznania się z zebranymi dokumentami. W dniu 17 lipca 2015 r. wpłynęły wyjaśnienia skarżącego, w których wskazywał, że omawiany obiekt jest przyczepą gastronomiczną. J. P. załączył także kserokopię dowodu rejestracyjnego wraz z ubezpieczeniem OC, a także pisma różnych organów, w tym (1) pismo Urzędu Miasta G. z dnia 4 listopada 2003 r., znak [...], (2) pismo Powiatowego Inspektoratu Nadzoru Budowlanego w W. z dnia 18 grudnia 2001 r., znak [...], (3) decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w G. z dnia [...] sierpnia 2006 r., znak [...], (4) decyzję Wojewody [...] z dnia [...] listopada 2004 r., znak [...], oraz (5) opinię rzeczoznawcy budowlanego z dnia 11 października 2006 r. z których wynika, że przyczepa gastronomiczna nie jest obiektem budowlanym. Z takim stanowiskiem nie zgodził się organ I instancji, powołując się na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 4 grudnia 2012 r., sygn. akt II OSK 1389/11. W orzeczeniu tym przyjęto bowiem, że przyczepa specjalistyczna, przeznaczona do wykorzystywania na cele działalności gastronomicznej jako stacjonarny punkt "małej gastronomii" spełnia pod względem konstrukcyjnym i funkcjonalnym warunki do uznania jej za tymczasowy obiekt budowlany. Powołując się na art. 3 pkt 5 i art. 28 ust. 1 pr. bud., organ I instancji stwierdził, że inwestor nie uzyskał decyzji o pozwoleniu na budowę, ani nie dokonał zgłoszenia zamiaru postawienia tymczasowego obiektu handlowego przed terminem rozpoczęcia robót budowlanych. Rozważany obiekt został więc zrealizowany w warunkach samowoli budowlanej, do której zastosowanie znajduje art. 48 pr. bud. Inwestycja ta jest zarazem niezgodna z § 11 uchwały nr XLIV/306/2010 Rady Gminy Ustronie Morskie z dnia 5 listopada 2010 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego obrębu ewidencyjnego Ustronie Morskie i części obrębów Wieniotowo i Gwizd - część A (Dz. Urz. Woj. Zachodniopomorskiego Nr 135, poz. 2707 z późn. zm.), w którym ustanowiono zakaz lokalizacji obiektów tymczasowych. Tym samym brak jest możliwości przeprowadzenia postępowania legalizacyjnego w niniejszej sprawie. Dlatego na podstawie art. 48 ust. 1 pr. bud. nakazano J. P. rozbiórkę opisanego tymczasowego obiektu handlowego.