Wyrok NSA z dnia 23 czerwca 2017 r., sygn. I OSK 1870/16

Odnotowanie wyłącznie informacji o awizowaniu, bez podania miejsca pozostawienia zawiadomienia, nie spełnia wymogu określonego w art. 44 § 2 k.p.a,, to zaś nie pozwala uznać skuteczności takiego doręczenia. Stanowisko to wyrażane jest powszechnie w orzecznictwie sądów administracyjnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Jakimowicz sędzia NSA Jolanta Rudnicka (spr.) sędzia del. WSA Magdalena Józefczyk Protokolant starszy inspektor sądowy Joanna Drapczyńska po rozpoznaniu w dniu 23 czerwca 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Wojewody Mazowieckiego od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 28 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 2045/15 w sprawie ze skargi B. P. na decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2015 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 28 kwietnia 2016 r. sygn. akt II SA/Wa 2045/15 uchylił decyzję Wojewody Mazowieckiego z dnia [...] października 2015 r. nr [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję Prezydenta m. st. Warszawy z dnia [...] sierpnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie utraty statusu osoby bezrobotnej.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

B. P. został zarejestrowany w Urzędzie Pracy m.st. Warszawy jako osoba bezrobotna w dniu 4 grudnia 2012 r.

Decyzją nr [...] z dnia [...] grudnia 2012 r. Prezydent m.st. Warszawy uznał B. P. z dniem 4 grudnia 2012 r. za osobę bezrobotną oraz przyznał prawo do zasiłku od dnia 12 grudnia 2012 r. w wysokości 953,10 zł brutto miesięcznie w okresie pierwszych trzech miesięcy posiadania prawa do zasiłku oraz w wysokości 748,40 zł. brutto miesięcznie w okresie kolejnych miesięcy posiadania prawa do zasiłku.