Wyrok NSA z dnia 16 maja 2017 r., sygn. I OSK 2252/15

Do sytuacji, w której wadliwość uzasadnienia wyroku może stanowić usprawiedliwioną podstawę skargi kasacyjnej, należy zaliczyć tę, gdy to uzasadnienie nie pozwala na kontrolę kasacyjną orzeczenia. Dzieje się tak wówczas, gdy nie ma możliwości jednoznacznej rekonstrukcji podstawy rozstrzygnięcia. Sąd ma obowiązek zwięzłego przedstawienia stanu sprawy, co obejmuje przytoczenie ustaleń dokonanych przez organ administracji publicznej, a także ich ocenę pod względem zgodności z prawem. Jedynie w sytuacji, gdy lakoniczne i ogólnikowe uzasadnienie wyroku uchylającego decyzję administracyjną, pozbawiałoby stronę informacji o przesłankach rozstrzygnięcia, naruszałoby prawo.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Elżbieta Kremer Sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant asystent sędziego Inesa Wyrębkowska po rozpoznaniu w dniu 16 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej M. B. i J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Lu 831/14 w sprawie ze skargi M. B. i J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rozgraniczenia nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 26 marca 2015 roku sygn. akt III SA/Lu 831/14 oddalił skargę M. B. i J. B. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie rozgraniczenia nieruchomości.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Decyzją z dnia [...] kwietnia 2014 r. nr [...] Burmistrz W. umorzył postępowanie w sprawie rozgraniczenia położonych we wsi P. nieruchomości oznaczonych w ewidencji gruntów jako działka nr [...] stanowiącą własność Gminy H. z działkami nr [...] i [...] (będących we władaniu M. B. i J. B.) oraz przekazał do rozpatrzenia Sądowi Rejonowemu w B. P. sprawę ustalenia przebiegu spornych granic tych nieruchomości. W uzasadnieniu decyzji organ podał, że w trakcie rozprawy granicznej, na którą stawiły się strony, upoważniony geodeta po przeprowadzeniu wizji w terenie poinformował zainteresowanych, że brak jest w sprawie jednoznacznych dowodów, o których mowa w art. 31 ust. 2 ustawy z dnia 17 maja 1989 roku - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2010 roku, Nr 193, poz. 1287 ze zm., dalej: p.g.k.), pozwalających ustalić przebieg granic. Na odcinku oznaczonym punktami nr [...] i odcinku oznaczonym punktami nr [...] między nieruchomością nr [...] stanowiącą własność Gminy H., a działkami nr [...] i nr [...] został ujawniony spór graniczny. Wobec braku możliwości zakończenia istniejącego sporu poprzez zawarcie ugody, o której mowa w art. 31 ust. 4 p.g.k., geodeta dokonał tymczasowego utrwalenia punktów granicznych według wskazań obu stron, oznaczył przebieg granic na szkicu granicznym stanowiącym integralną część protokołu granicznego, sporządził opinię techniczną w sprawie i całość dokumentacji przekazał organowi prowadzącemu postępowanie. Sporządzone przez geodetę materiały w tej sprawie włączono w dniu 15 czerwca 2011 r. do Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej we W. W ocenie organu I instancji, w tych okolicznościach należało postępowanie administracyjne umorzyć w trybie art. 34 ust. 2 cytowanej ustawy, a sprawę z urzędu przekazać do sądu powszechnego. Po rozpatrzeniu odwołania M. B. i J. B., decyzją z dnia [...] czerwca 2014 r. Samorządowe Kolegium Odwoławcze w C. utrzymało decyzje Burmistrza W. w mocy, podzielając stanowisko organu pierwszej instancji.