Wyrok NSA z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. II OSK 2065/15

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym wielokrotnie podkreślano, że ewidencja ludności ma charakter jedynie rejestracyjny, a jej celem jest odzwierciedlenie rzeczywistego stanu - faktycznego miejsca pobytu oznaczonej osoby. Utrzymanie zameldowania w lokalu, w którym dana osoba faktycznie nie przebywa, stanowiłoby tzw. fikcję meldunkową. Byłoby to sprzeczne z celem instytucji zameldowania, a przede wszystkim z jej rejestrowym (ewidencyjnym) charakterem.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Wawrzyniak (spr.) Sędzia del. WSA Krzysztof Dziedzic Protokolant starszy inspektor sądowy Wioletta Lasota po rozpoznaniu w dniu 5 kwietnia 2017 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 29 kwietnia 2015 r. sygn. akt IV SA/Po 1345/14 w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 29 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę W. S. (dalej również jako "skarżący") na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z [...] października 2014 r. w przedmiocie wymeldowania.

Wyrok zapadł w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2014 r. Burmistrz Miasta i Gminy Dolsk orzekł o wymeldowaniu W. S. z miejsca pobytu stałego pod adresem

ul. L., D..

W wyniku złożonego przez stronę odwołania, decyzją z dnia [...] października 2014 r. Wojewoda Wielkopolski utrzymał w mocy powyższą decyzję.

W uzasadnieniu organ wskazał, że zebrany w sprawie materiał dowodowy jednoznacznie wskazuje, że W. S. opuścił miejsce stałego pobytu w 2007 r. w związku z odbywaniem kary pozbawienia wolności. Wojewoda Wielkopolski wskazał, że stosownie do art. 6 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (j.t. Dz.U. z 2006 r. Nr 139, poz. 993 z późn. zm.; dalej "ustawa o ewidencji ludności"), pobyt stały ma miejsce gdy dana osoba fizycznie zamieszkuje pod oznaczonym adresem i ma wolę stałego w nim przebywania, przy czym oba te elementy muszą występować łącznie. W ocenie organu taka sytuacja w niniejszej sprawie nie ma miejsca. Skarżący opuścił przedmiotowy lokal, nie mieszka w nim w sposób stały, nie ma tam żadnych jego rzeczy. Swoje sprawy życiowe koncentruje obecnie w Gliwicach. W dniu [...] sierpnia 2012 r. podpisał umowę najmu lokalu mieszkalnego w G.