Wyrok NSA z dnia 1 lipca 2010 r., sygn. II OSK 1225/09

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz Sędzia NSA Arkadiusz Despot-Mładanowicz ( spr. ) Protokolant Andrzej Nędzarek po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2010 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Z. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 21 kwietnia 2009 r. sygn. akt III SA/Lu 488/08 w sprawie ze skargi Z. B. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie wyrokiem z dnia 21 kwietnia 2009r., sygn. akt III SA/Lu 488/08 oddalił skargę Z. B. na decyzję Wojewody Lubelskiego z dnia [...] listopada 2008 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego.

Wyrok został wydany w następujących okolicznościach sprawy.

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] listopada 2008 r., wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego oraz art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych, Wojewoda Lubelski utrzymał w mocy decyzję Prezydenta Miasta Chełm z dnia [...] października 2008 r. dotyczącą wymeldowania z pobytu stałego Z. B. z lokalu przy ul. [...] w Chełmie.

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji oraz z akt sprawy wynikało, że Z. B. opuścił miejsce stałego pobytu w 2005 r. w lokalu przy ulicy [...]. Przedmiotowy lokal stanowi współwłasność M. B. i Z. B., których małżeństwo zostało rozwiązane wyrokiem z dnia 16 kwietnia 2008 r. Organ II instancji po dokonaniu analizy akt sprawy pod kątem spełnienia przesłanek określonych w art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych wskazał, że zebrane w toku postępowania dowody potwierdzają, iż skarżący opuścił miejsce pobytu stałego, a opuszczenie to miało charakter dobrowolny i trwały. Organ odwoławczy podniósł, że postępowanie dowodowe wykazało, iż skarżący nie mieszka w przedmiotowym lokalu. Potwierdza to kontrola meldunkowa przeprowadzona przez Policję, zeznania świadków oraz wyjaśnienia stron. Sam skarżący przyznał w swoich wyjaśnieniach, że opuścił sporny lokal pozostawiając w nim rzeczy osobiste. Skarżący podnosił, iż powodem opuszczenia mieszkania był konflikt z byłą małżonką, która uniemożliwiła mu powrót do lokalu wymieniając zamki w drzwiach.