Wyrok NSA z dnia 29 lutego 2012 r., sygn. II OSK 2387/10

Przepis art. 15 ust. 2 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych wymaga dla zaistnienia przesłanek wymeldowania jedynie: opuszczenia miejsca pobytu stałego i niedopełnienie obowiązku wymeldowania. Jeśli zatem osoba nie przebywa w dotychczasowym miejscu pobytu (bez względu na to, czy opuszczenie tego miejsca miało charakter dobrowolny, czy też przymus opuszczenia wynikał z czynności prawnych właściwego organu) i nie wykonała obowiązku wymeldowania, istnieją podstawy do orzeczenia o wymeldowaniu. Celem postępowania w sprawie o wymeldowanie jest bowiem zapewnienie zgodności zapisów rejestrowych w ewidencji ludności z rzeczywistym stanem, czyli miejscem pobytu danej osoby. Wymeldowanie nie wpływa na prawa rzeczowe, czy zobowiązaniowe strony.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Paweł Miładowski Sędziowie NSA Małgorzata Stahl del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) Protokolant Agnieszka Kuberska po rozpoznaniu w dniu 29 lutego 2012r.. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej M. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 8 lipca 2010 r. sygn. akt III SA/Kr 94/10 w sprawie ze skargi M. M. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 lipca 2010 r., sygn. akt III SA/Kr 94/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę M. M. na decyzję Wojewody Małopolskiego z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania.

Uzasadniając podjęte orzeczenie Sąd I instancji podniósł, że Prezydent Miasta Krakowa decyzją z dnia [...] października 2009 r. ([...]), na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (t.j. Dz.U. z 2006 r. nr 139, poz. 993 ze zm.) oraz art. 104 kpa orzekł o wymeldowaniu M. M. z pobytu stałego w Krakowie przy ul. [...] 5/7. W opinii organu zasadne było orzeczenie o wymeldowaniu skarżącej skoro Sąd Rejonowy dla Krakowa-Podgórza Wydział I Cywilny wyrokiem z dnia [...] marca 2008 r. (sygn. akt [...]) orzekł o eksmisji M. M. z lokalu przy ul. [...] 5/7 w Krakowie i eksmisja ta została wykonana przez Komornika, czego dowodem jest protokół wykonania eksmisji z dnia 2 września 2009 r. Równocześnie organ stwierdził, że z zebranego materiału dowodowego wynika, że M. M. opuściła miejsce pobytu stałego i nie ma możliwości powrotu do niego. Organ I instancji podał także, że od dnia wykonania eksmisji z lokalu przy ul. [...] M. M. mieszkała w różnych miejscach, a ostatnio w akademiku przy ul. [...] w Krakowie. Dodał przy tym, że toczące się postępowanie przeciwko czynnościom komorniczym nie może mieć wpływu na wydanie merytorycznej decyzji meldunkowej opartej na przedłożonym wyroku sądowym o eksmisji i protokole komorniczym o jej wykonaniu. Przepisy ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych mają bowiem na celu wyłącznie likwidację fikcji meldunkowej, polegającej na niezgodności zapisów ewidencji ludności z rzeczywistym miejscem pobytu osoby.