Wyrok NSA z dnia 6 kwietnia 2017 r., sygn. II OSK 1549/15

Pozwolenia na broń nie można udzielić osobie, która stwarza zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego bez względu na to czy była skazana za przestępstwo, zaś według ustawy o broni i amunicji, przy przyjęciu wykładni proponowanej przez skarżącego, nie można wydać pozwolenia na broń z tego powodu, że wnioskodawca stwarza zagrożenie dla siebie, porządku lub bezpieczeństwa publicznego tylko wówczas, gdy byłby on skazany za przestępstwo określone w art. 15 ust. 1 pkt 6 ustawy o broni i amunicji.

Teza od Redakcji

Dnia 6 kwietnia 2017 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: sędzia NSA Grzegorz Czerwiński sędzia del. NSA Jerzy Solarski Protokolant: starszy asystent sędziego Anita Lewińska - Karwecka po rozpoznaniu w dniu 6 kwietnia 2017 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej G. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 października 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 684/14 w sprawie ze skargi G. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] lutego 2014 r. nr [...] w przedmiocie uchylenia decyzji o odmowie wydania pozwolenia na broń myśliwską 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od G. M. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z 3 października 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 684/14, oddalił skargę G. M. na decyzję Komendanta Głównego Policji z [...] lutego 2014 r. w przedmiocie pozwolenia na broń do celów łowieckich. Wyrok ten został wydany w następujących istotnych okolicznościach sprawy.

Skarżący w dniu 27 czerwca 2013 r. wystąpił do Komendanta Wojewódzkiego Policji w [...] o wydanie pozwolenia na broń palną do celów myśliwskich w liczbie 7 egzemplarzy. Komendant Wojewódzki Policji w [...] decyzją z [...] grudnia 2013 r., powołując się na art. 10 ust. 1, ust. 2 pkt 3 i ust. 3 pkt 2 ustawy o broni i amunicji, odmówił wydania skarżącemu pozwolenia na broń. Organ administracji ustalił, że skarżący w Krajowym Rejestrze Skazanych figuruje jako osoba nieskazana. Jednakże na podstawie wywiadu środowiskowego przeprowadzonego przez Komendę Powiatową Policji w S. oraz odpisów wyroków Sądu Rejonowego w S. ustalił, że skarżący został skazany wyrokiem z [...] września 1997 r. za przestępstwo z art. 166 w zw. z art. 58 k.k. z 1969 r., wyrokiem z [...] grudnia 2013 r. za przestępstwo z art. 270 § 1 k.k., wyrokiem z [...] czerwca 2002 r. za przestępstwo z art. 278 § 1 i art. 263 § 2 k.k., wyrokiem z [...] kwietnia 2003 r. za przestępstwo z art. 27a ust. 1 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 18 maja 1985 r. o rybactwie śródlądowym oraz wyrokiem z [...] września 2006 r. za przestępstwo z art. 226 § 1 i art. 224 § 2 k.k. Ponadto na podstawie akt sprawy [...] Sądu Rejonowego w G., w której wyrokiem z [...] listopada 2010 r. skarżący został uniewinniony od popełnienia przestępstwa z art. 190 § 1 w zw. z art. 12 k.k., organ administracji ustalił, takie fakty jak to, że 3 lipca 2005 r. funkcjonariusze Rewiru Dzielnicowych w D. znaleźli w samochodzie skarżącego myśliwski nóż znajdujący się w przymocowanym na stałe po lewej stronie przy siedzeniu kierowcy pokrowcu oraz tasak z drewnianą rękojeścią, że skarżący tego dnia przyjechał do miejscowości B. w celu spotkania się z jego małoletnimi dziećmi, przebywającymi u matki, oraz że doszło wówczas do wymiany zdań, gróźb karalnych oraz zatrzymania skarżącego przez policjantów. Na podstawie tych akt ustalono też, że w lokalnej prasie ukazał się artykuł, z którego wynikało, że wskazanego dnia doszło do kłótni pomiędzy skarżącym i innym mężczyzną, w trakcie której ten mężczyzna uderzył skarżącego kilkakrotnie w twarz, zaś skarżący zabranym z samochodu tasakiem uderzył tego mężczyznę w rękę. W oparciu o wspomniane akta ustalono też następujące okoliczności dotyczące stanu zdrowia skarżącego. W toczącym się wówczas postępowaniu skarżący twierdził, że leczył się z powodu depresji i nerwicy. W skierowaniu z 10 czerwca 2003 r. na badania jako rozpoznanie wpisano "depresja z myślami samobójczymi". Skarżący leczył się w poradni zdrowia psychicznego od 11 czerwca 2003 r. do 14 lipca 2005 r. Na tej podstawie Prokurator Rejonowy w Ł. dopuścił dowód z opinii biegłych psychiatrów, którzy w opinii z 25 sierpnia 2005 r. w oparciu o jednorazowe badanie nie stwierdzili u skarżącego upośledzenia umysłowego oraz wskazali, że zaburzenia depresyjne pojawiły się w chwili spiętrzenia trudności życiowych, lecz w chwili sporządzania opinii czuje się dobrze i jest systematycznie leczony.