Wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2017 r., sygn. II OSK 2287/16

Naruszenie prawa materialnego, jak wynika z utrwalonych poglądów judykatury, może polegać w szczególności na błędnej jego wykładni lub zastosowaniu do ustalonego stanu faktycznego sprawy przepisu, który nie może mieć do niego zastosowania (błąd subsumcji), albo na zastosowaniu przepisu nieobowiązującego w dacie wydania zaskarżonej decyzji. Istotne jest, aby istniał związek przyczynowy między naruszeniem prawa, a treścią rozstrzygnięcia, polegający na tym, że gdyby nie było stwierdzonego przez sąd uchybienia, to treść rozstrzygnięcia administracyjnego byłaby inna.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz Sędzia del. WSA Rafał Wolnik Protokolant starszy sekretarz sądowy Monika Dworakowska po rozpoznaniu w dniu 19 stycznia 2017r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej J.C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 311/16 w sprawie ze skargi J.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 czerwca 2016 r. sygn. akt II SA/Łd 311/16 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J.C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] stycznia 2016 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie sprawy:

Po raz kolejny rozpoznając sprawę, decyzją z dnia [...] listopada 2015 r. znak [...], na wniosek T.B., Burmistrz Miasta U. ustalił sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku socjalno-biurowego oraz przygotowaniu terenu pod wagę samochodową (waga przenośna niezwiązana z gruntem), na działkach nr [...],[...] i [...], obręb [...], gmina [...], usytuowanych w strefie B ochrony uzdrowiskowej stwierdzając, że zostały spełnione wymogi określone w art. 61 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.