Wyrok NSA z dnia 2 lutego 2017 r., sygn. I GSK 264/15

Podatek akcyzowy

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek (spr.) Sędzia NSA Zofia Przegalińska Sędzia del. WSA Piotr Kraczowski Protokolant Ilona Szczepańska po rozpoznaniu w dniu 2 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej J. J. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 6 października 2014 r. sygn. akt III SA/Łd 244/14 w sprawie ze skargi J. J. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia [...] grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego 1. uchyla zaskarżony wyrok; 2. uchyla zaskarżoną decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł.; 3. zasądza od Dyrektora Izby Celnej w Ł. na rzecz J. J. 14 547 (czternaście tysięcy pięćset czterdzieści siedem) złotych tytułem kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 30 października 2014 r. sygn. akt III SA/Łd 244/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi oddalił skargę J. J. (skarżący), na decyzję Dyrektora Izby Celnej w Ł. z dnia 23 grudnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące od stycznia do października 2006 r. Sąd I instancji przyjął za podstawę rozstrzygnięcia następujące ustalenia. Decyzją z dnia 23 grudnia 2013 r. Dyrektor Izby Celnej w Ł. (dalej: Organ lub DIC) uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia 5 marca 2013 r. określającą skarżącemu zobowiązanie w podatku akcyzowym za poszczególne miesiące od stycznia do października 2006r. w łącznej wysokości 546.478,00 zł i określił zobowiązanie w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia do października 2006r. w łącznej wysokości 483.085,00 zł. Organ w uzasadnieniu decyzji wskazał, że w okresie objętym postępowaniem skarżący prowadził działalność polegającą przede wszystkim na produkcji spirytusu surowego, jak również na świadczeniu usług transportowych, handlu artykułami rolnymi, węglem, melasą. Z uzasadnienia decyzji DIC wynikało, że fakturowanie sprzedaży oleju opałowego następowało z opóźnieniem a ilość wskazana w fakturach nie odpowiadała ilości faktycznie odebranej przez kierowców zatrudnionych u skarżącego. W ocenie DIC skarżący prowadził podwójną ewidencję zużycia oleju opałowego - jedną dotyczącą rzekomego zużycia oleju opałowego do opalania kotła parowego P - 2, drugą "ukrytą" dotyczącą wydania tego oleju kierowcom do napędu pojazdów mechanicznych.