Wyrok NSA z dnia 22 września 2017 r., sygn. II FSK 2295/15

Dla uruchomienia przez podatnika procesu wydawania interpretacji ogólnej konieczne jest wykazanie niejednolitego stosowania przepisów prawa podatkowego w określonych decyzjach, postanowieniach oraz interpretacjach indywidualnych wydanych przez organy podatkowe oraz organy kontroli skarbowej w takich samych stanach faktycznych lub zdarzeniach przyszłych, oraz w takich samych stanach prawnych.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Wolf-Kalamala, Sędziowie: NSA Beata Cieloch, WSA del. Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 22 września 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 25 marca 2015 r. sygn. akt III SA/Wa 1552/14 w sprawie ze skargi J. B. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji ogólnej prawa podatkowego 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od J. B. na rzecz Szefa Krajowej Administracji Skarbowej kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 25 marca 2015 r., sygn. akt III SA/Wa 1552/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J. B. na postanowienie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2014 r. w przedmiocie pozostawienia bez rozpatrzenia wniosku o wydanie interpretacji ogólnej przepisów prawa podatkowego. Jako podstawę prawną orzeczenia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) - dalej jako: "P.p.s.a."

Sąd I instancji przedstawił następujący stan sprawy.

J. B. zwróciła się o wydanie interpretacji ogólnej. Jako zagadnienie będące przedmiotem wniosku opisała zindywidualizowany stan faktyczny podając, że w grudniu 2006 r. wraz z innymi osobami fizycznymi nabyła spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością. W grudniu 2007 r. do spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółka jawna wniosła aportem całość przedsiębiorstwa. Na dzień wniesienia nie ustalono dochodu na różnicę pomiędzy wartością nominalną a wartością ksiąg wnoszącego, ponieważ zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 109 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 1991 r. Nr 80, poz. 350 ze zm.) - dalej "u.p.d.o.f.", nie ustala się dochodu z tytułu objęcia udziałów, gdy przedmiotem aportu jest całość bądź też zorganizowana część przedsiębiorstwa. Planowano, że będzie ustalony dochód na dzień sprzedaży udziałów zgodnie z art. 17 u.p.d.o.f. Podstawą dochodu będzie różnica pomiędzy sumą uzyskaną ze sprzedaży udziałów a wartością wynikłych z ksiąg wnoszącego, tj. z ksiąg spółki jawnej. Spółka jawna nie prowadziła żadnej działalności, a udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością były jedynym majątkiem w związku z czym spółka jawna została zlikwidowana. Spółka jawna została wykreślona z rejestru przedsiębiorców KRS w 2008 r., prawidłowy wpis dotyczący udziałów został dokonany w styczniu 2009 r. W następstwie tej likwidacji nastąpiła zmiana dotychczasowego wspólnika spółki z ograniczoną odpowiedzialnością jakim była spółka jawna na osoby fizyczne będące dotychczas wspólnikami spółki. Dalej Skarżąca wskazała, iż obecnie zamierza zbyć posiadane udziały w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. Spór dotyczy etapu opodatkowania tj. w przypadku zbycia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zostałby podwójnie opodatkowany. Stosując się do interpretacji indywidualnej zbycie udziałów spowoduje kolejne opodatkowanie, gdyż w ocenie Ministra Finansów przychód powstanie dopiero w momencie odpłatnego zbycia udziałów. W ocenie organów podatkowych należy jednak opodatkować poprzedzający etap tj. likwidację spółki jawnej.