Wyrok NSA z dnia 7 czerwca 2017 r., sygn. II FSK 399/17

Warunkiem zastosowania ulgi z art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. jest ustalenie, że budynek jest utrzymywany i konserwowany zgodnie z przepisami o ochronie zabytków a nie, że podatnik prowadzi wobec niego jakiekolwiek prace konserwatorskie lub roboty budowlane.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Andrzej Jagiełło (spr.), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia del. WSA Marek Olejnik, , po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej K.L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 17 listopada 2016 r. sygn. akt I SA/Kr 1034/16 w sprawie ze skargi K.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 23 czerwca 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

1.1 Wyrokiem z dnia 17 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 1034/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 718) - dalej: p.p.s.a., oddalił skargę K.L. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 23 czerwca 2016 r. w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. 1.2 Sąd pierwszej instancji wskazał, że Prezydent Miasta K., po ponownym rozpatrzeniu sprawy, decyzją z 18 listopada 2015r. ustalił K.L. wysokość zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2014r. w kwocie 24.449 zł należnego od udziału 886/1000 części w nieruchomości położonej w K. przy ul. [...], stanowiącej działkę zabudowaną budynkiem mieszkalnym. Organ zauważył, że wydane uprzednio w sprawie decyzje organów obu instancji zostały uchylone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z 11 marca 2015 r., sygn. akt I SA/Kr 4/15, z zaleceniem ustalenia czy nieruchomość ta spełniała w 2014r. przesłanki zwolnienia z art. 7 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (j.t. Dz. U. z 2016 r., poz. 716) - dalej: u.p.o.l., oraz uzupełnienia materiału dowodowego poprzez uzyskanie stanowiska Małopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków (także: Konserwator, MWKZ) według stanu na 2014 r. Organ wskazał, że wykonując zalecenia Sądu zwrócił się do MWKZ o przesłanie aktualnego zaświadczenia stwierdzającego, że kamienica była wpisana do rejestru zabytków oraz, że jest utrzymywana i konserwowana zgodnie z przepisami o ochronie zabytków. W odpowiedzi Konserwator przedstawił zaświadczenie z 26 sierpnia 2015 r., z którego wynika, iż kamienica ta jest wpisana do rejestru zabytków pod nr [...] i jednocześnie podtrzymał swoje wcześniejsze stanowisko, że w 2014 r. nie była ona utrzymywana i konserwowana zgodnie z przepisami o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Wobec tego organ uznał, że zwolnienie to nie ma zastosowania odniesieniu do posiadanych przez skarżącego lokali w tym budynku (nie zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej). W odwołaniu od tej decyzji skarżący zarzucił naruszenie art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. oraz art. 121 § 1, art. 122, art. 180 § 1, art. 187 i art. 191 ustawy z 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2015 r. poz. 613 ze zm.) - dalej: O.p., a nadto art. 218 k.p.a. i art. 153 p.p.s.a. Zaskarżoną decyzją Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta K. Organ przywołując art. 7 ust. 1 pkt 6 u.p.o.l. zauważył , że powodem uchylenia przez Sąd pierwotnych decyzji było to, że organy odmawiając zastosowania tego zwolnienia oparły się na nieaktualnym zaświadczeniu MWKZ, bo noszącym datę 5 grudnia 2013 r. Stąd też organ pierwszej instancji uzyskał aktualne zaświadczenie z 26 sierpnia 2015 r. Ponieważ podatnik zakwestionował to zaświadczenie, stawiając konkretne zarzuty, organ zwrócił się do Konserwatora o ustosunkowanie się do nich. W zaświadczeniu z dnia 19 października 2015 r. MWKZ podtrzymał swoje stanowisko, że kamienica nie była utrzymywana zgodnie z przepisami o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami i szczegółowo odniósł się do zarzutów podatnika. Ponadto wyjaśnił , że zaświadczenie jest dokumentem mającym skrócony charakter postępowania administracyjnego i nie wymaga przeprowadzenia każdorazowo kontroli obiektu, jeżeli organ administracji jest w posiadaniu informacji wynikających ze zgromadzonej dokumentacji dotyczącej nieruchomości. W związku z tym, że stopień zaawansowania prac budowlano - konserwatorskich obejmował jedynie niewielki procent całej inwestycji mającej na celu przywrócenie pierwotnego stanu technicznego, Konserwator nie mógł potwierdzić, że kamienica jest utrzymywana i konserwowana zgodnie z przepisami o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Nadto zaświadczenie z 5 grudnia 2013 r., wydane na podstawie kontroli przeprowadzonej w dniu 3 grudnia 2013 r., jednoznacznie stwierdzało, że kamienica jest w złym stanie technicznym. W ocenie Konserwatora kolejne pisma, również wyrażały takie stanowisko. Ponadto w zaświadczeniu z 26 sierpnia 2015r. wskazano, że wydanie aktualnego zaświadczenia za 2015 r. nastąpi po przeprowadzeniu kontroli kamienicy. Kontrola przeprowadzona w dniu 11 września 2015 r. wykazała, że trwają prace konserwatorskie związane z remontem elewacji od strony ul. D. oraz zostaną rozpoczęte prace związane z remontem elewacji wewnętrznych. Na podstawie tej kontroli sporządzono zaświadczenie, z którego wynika, że obiekt jest aktualnie (tj. w 2015 r.) utrzymywany i konserwowany zgodnie z przepisami o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami. Remont konserwatorski jest dofinansowany z dotacji Społecznego Komitetu Odnowy Zabytków Krakowa. W kwestii podnoszonych przez podatnika zaleceń pokontrolnych, Konserwator wyjaśnił, że przeprowadzona kontrola miała charakter postępowania wyjaśniającego zakończonego wydaniem zaświadczenia. Zgodnie z art. 27 ustawy z 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (t.j. Dz. U. 2014 r. poz. 1446 ze zm.) - dalej: u.o.z., zalecenia wydaje się na wniosek właściciela, a podatnik o takie zalecenia nie występował. Mając to na uwadze, Kolegium uznało stanowisko organu pierwszej instancji za prawidłowe. W ramach nałożonych na niego wyrokiem WSA z 11 marca 2015 r. obowiązków organ ten poczynił wystarczające starania, co do pozyskania niezbędnych danych dotyczących stanu przedmiotowego zabytku i możliwości zastosowania zwolnienia podatkowego. Jakkolwiek Sąd stwierdził, że spełnienie warunku, jakim jest utrzymanie i konserwacja zabytku odpowiednio do wymogów prawa, może być dowiedzione w dowolny, dopuszczalny prawem sposób, to jednak zgodził się ze stanowiskiem, że organy podatkowe nie dysponują wiedzą pozwalającą ocenić stan zabytku i sposób jego konserwacji. Dlatego Sąd za prawidłowe uznał oparcie rozstrzygnięcia na zaświadczeniu wydanym przez MWKZ. Aby zaświadczenie to, mogło mieć wpływ na wymiar podatku za 2014 r. powinno jednoznacznie stwierdzać stan budynku w tym właśnie roku, co niewątpliwie spełnia zaświadczenie z 19 października 2015 r.