Wyrok NSA z dnia 4 grudnia 2019 r., sygn. II FSK 124/18

Zwolnienie określone w art. 7 ust. 3 u.p.o.l. może dotyczyć wyłącznie przedmiotu, a więc nieruchomości wykorzystywanych do różnego rodzajów działalności. Przy czym przedmiot ten winien być tak określony, żeby nie była możliwa identyfikacja konkretnego podatnika, a więc cechy przedmiotu muszą zostać tak w przepisie określone, żeby dotyczyły potencjalnie (hipotetycznie) nieoznaczonego indywidualnego podatnika.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Sędzia NSA Krzysztof Winiarski, Sędzia WSA del. Bogusław Woźniak (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "M. sp. z o.o." z siedzibą w P. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 4 października 2017 r., sygn. akt I SA/Po 184/17 w sprawie ze skargi "M. sp. z o.o." z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 29 listopada 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 4 października 2017 r., sygn. akt I SA/Po 184/17, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę "M. sp. z o. o." z siedzibą w P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia 29 listopada 2016 r., nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 r. Jako podstawę prawną rozstrzygnięcia Sąd I instancji wskazał art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) - dalej jako: "P.p.s.a".

Skargę kasacyjną od powyższego wyroku wniosła "M. sp. z o. o." z siedzibą w P. (Spółka) zaskarżając ten wyrok w całości. Zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciła na podstawie art. 174 pkt. 1 i 2 P.p.s.a., naruszenie prawa materialnego, a mianowicie:

1. naruszenie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U z 2016 r., poz. 716 ze zm.) - dalej jako: "u.p.o.l."- poprzez błędną wykładnię tego przepisu i w konsekwencji uznanie, że w niniejszej sprawie nie zachodzi, rzekomo, sygnalizowana przez Spółkę, niezgodność pomiędzy uchwałą Rady Miasta P. Nr LXV /1031/VI/2014 z dnia 8 kwietnia 2014 r., w sprawie zwolnień z podatku od nieruchomości, a zawartą, w tej normie prawnej, delegacją ustawową, albowiem, zastosowane w tym przypadku przez organ zwolnienia z podatku od nieruchomości, w zakresie zawierającym enumeratywny katalog obiektów sportowych, podlegających przedmiotowemu zwolnieniu (§1 ust. 2 uchwały) - według Sądu dotychczas rozpoznającego sprawę - mieszczą się w ramach nią przyznanych organom gmin kompetencji - w sytuacji, gdy, w świetle całokształtu okoliczności stanu faktycznego niniejszej sprawy, przy prawidłowej interpretacji przepisów kwestię tę regulujących, bezspornym winno być, że skoro zwolnienia tego typu dla swej niekwestionowalnej skuteczności mogą być wprowadzone wyłącznie w oparciu o kryteria przedmiotowe, dotyczące przeznaczenia i wykorzystania danej nieruchomości (w formie w jakiej ujęto to w § 1 ust. 1 uchwały), to wprowadzenie przez organ dalszych kryteriów w tym zakresie, które, z uwagi na ich faktycznie przyjętą postać i formę, noszą, przez to, znamiona zwolnień o charakterze przedmiotowo-podmiotowym - jawi się, jako, ewidentne przekroczenie granic tak przyznanego ustawą upoważnienia, a tym samym, jest przez to działaniem sprzecznym z obowiązującym prawem;