Wyrok NSA z dnia 19 kwietnia 2017 r., sygn. II FSK 155/17

Wprawdzie art. 141 § 2 Ordynacji podatkowej nie określa wprost, w jakiej formie winien działać organ podatkowy rozpatrujący ponaglenie, jednak gdyby pismo to uznać za ponaglenie, to – jak słusznie wskazuje autor skargi kasacyjnej – niezależnie od tego, czy organ ten podzieli stanowisko ponaglającego, czy też nie zgodzi się z nim, właściwą formą jest postanowienie, na które nie służy zażalenie. Osoba, która zamierza wnieść skargę na bezczynność organu pierwszej instancji zobowiązana jest przed wniesieniem takiej skargi złożyć ponaglenie w trybie art. 141 Ordynacji podatkowej. Skarga do sądu administracyjnego na bezczynność organu podatkowego nie jest skargą na postanowienie organu rozpatrującego ponaglenie.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jan Rudowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia WSA (del.) Marek Olejnik, po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej J. M. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SAB/Rz 3/16 w sprawie ze skargi J. M. na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrokiem z dnia 13 października 2016 r., sygn. akt I SAB/Rz 3/16, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie oddalił skargę J. M. (dalej: "skarżący", "strona") na bezczynność Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Tarnobrzegu w przedmiocie ustalenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości.