Wyrok NSA z dnia 9 maja 2017 r., sygn. II FSK 965/15

Możliwość przeprowadzenia dowodu jest podstawową gwarancją procesową. Jeżeli zatem strona zgłasza dowód, to w świetle art. 188 Ordynacji podatkowej organ podatkowy może nie uwzględnić wniosku, gdy żądanie dotyczy tezy dowodowej już stwierdzonej na korzyść strony; jeżeli jednak strona wskazuje dowód, który ma znaczenie dla rozstrzygnięcia sprawy, przy czym jest zgłoszony na tezę dowodową odmienną, taki dowód powinien być dopuszczony. Zawarte w art. 188 Ordynacji podatkowej sformułowanie "chyba, że okoliczności te stwierdzone są wystarczająco innymi dowodem" odnosi się do sytuacji, gdy żądanie dotyczy tezy dowodowej, już stwierdzonej, na korzyść strony. Jeżeli dowód dotyczy tezy odmiennej (tzw. przeciwdowód) powinien być przeprowadzony.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia NSA Antoni Hanusz, Sędzia WSA del. Alicja Polańska, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 9 maja 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. H. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 2 grudnia 2014 r. sygn. akt I SA/Gd 1094/14 w sprawie ze skargi A. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 27 czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. H. na rzecz Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w Gdańsku kwotę 1800 (słownie: tysiąc osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 2 grudnia 2014 r. o sygn. akt I SA/Gd 1094/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku oddalił skargę A. H. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Gdańsku z dnia 27 czerwca 2014 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r.

1.2. W uzasadnieniu Sąd I instancji stwierdził, że w wyniku ponownego rozpoznania sprawy Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w G.decyzją z dnia 21 lutego 2011 r. określił Skarżącemu wysokość zobowiązania z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 r. Określenie zobowiązania podatkowego w innej kwocie niż wykazana przez podatnika w zeznaniu PIT-36L spowodowane było stwierdzeniem, że zawyżył on koszty uzyskania przychodów związane z m.in. z wydatkami na zakup w C. w L. pustaków i cegieł. Organ stwierdził, że podatnik nie wykonał w 2007 r. usług budowlanych, do których mógł wykorzystać nabyte pustaki i cegły. Jednocześnie organ I instancji zakwestionował wydatki z tytułu zakupu od nowo utworzonej firmy H. Sp. z o.o. usług szpachlowania ścian na oddziale wewnętrznym S. w L., których wykonanie Spółka ta zleciła firmie małżonki podatnika (P.). Zdaniem organu usłudze tej nie można było przypisać konkretnego przychodu, a skarżący nie wykazał, że została ona ujęta w produkcji w toku w remanencie sporządzonym na koniec roku podatkowego.