Wyrok NSA z dnia 13 marca 2017 r., sygn. II FSK 119/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Katarzyna Wolna-Kubicka, Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2017 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. [...] sp. z o.o. z siedzibą w N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 22 stycznia 2014 r., sygn. akt VIII SA/Wa 111/13 w sprawie ze skargi M. [...] sp. z o.o. z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 listopada 2012 r., nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2006 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości, 2) uchyla decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 listopada 2012 r., nr [...], 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie na rzecz M. [...] sp. z o.o. z siedzibą w N. kwotę 2885 (słownie: dwa tysiące osiemset osiemdziesiąt pięć) złotych tytułem częściowego zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

1.1. Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. o akt VIII SA/Wa 111/13 oddalił skargę M. Sp. z o.o. z siedzibą w N. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 19 listopada 2012 r. w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r.

1.2. Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, że decyzją z dnia 29 listopada 2011 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w W. określił Spółce wysokość zobowiązania w podatku dochodowym od osób prawnych za 2006 r. Jako podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia wskazano między innymi przepisy art. 12 ust. 1, ust. 3 i ust. 4 oraz art. 15 ust. 1 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.; dalej zwana: "u.p.d.o.p."). W uzasadnieniu decyzji powołał się także na art. 23 § 2 oraz art. 193 § 1, § 4 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.; dalej zwana: "Ordynacja podatkowa"). W ocenie organu I instancji Spółka zawyżyła w 2006 r. koszty uzyskania przychodów o 9.686.718,50 zł bezpodstawnie zaliczając w ich ciężar kwoty wynikające z faktur wystawionych rzekomo dla Spółki przez sprzedawców oleju napędowego (C. Sp. z o. o., Przedsiębiorstwo O. Sp. z o. o. oraz P. Sp. z o. o.). Organ ustalił, że sporne faktury nie odzwierciedlały rzeczywistości. Ich wystawcami były podmioty, które faktycznie nie prowadziły działalności w zakresie obrotu paliwami i nie miały warunków niezbędnych do obrotu olejem napędowym. Spółka nie poniosła wydatków, o których mowa w treści tych faktur. Ponadto zdaniem organu I instancji Skarżąca zawyżyła deklarowane w zeznaniu podatkowym przychody osiągnięte w 2006 r. o 64.123,20 zł. Zdaniem organu, Spółka bezpodstawnie deklarowała za pośrednictwem kasy rejestrującej przychody (2.657.193,46 zł) ze sprzedaży niektórych towarów (PROSOL RX, KERSOL D, olej opałowy lekki i ciężki) faktycznie nabywanych w celu wyprodukowania i sprzedaży towaru o parametrach zbliżonych do oleju napędowego. Jednocześnie zaniżyła przychody o 1.874.668,66 zł netto ujawnione w dokumencie PK 21/12/06 z 31 grudnia 2006 r. w związku z dokonaniem przez A. J. dopłaty do kapitału zapasowego Spółki (2.287.095,76 zł brutto). Zdaniem organów, Skarżąca nie zaewidencjonowała także przychodów ze sprzedaży towarów o parametrach zbliżonych do oleju napędowego o kwotę 718.401,60 zł z tytułu nadwyżki zakupu nad rozchodem substancji ropopochodnych o 256.572 litry. Obliczając wartość przychodów Dyrektor UKS przyjął najniższą wartość stosowaną przez Spółkę w grudniu 2006 r. przy sprzedaży oleju napędowego (2,80 zł netto za 1 litr). Organ I instancji zwrócił przy tym uwagę na wzrost aktywów Skarżącej o 2.737.367,26 zł na koniec 2006 r., pomimo deklarowanej straty za 2006 r. (277.007,19 zł). Od powyższego rozstrzygnięcia wywiedzione zostało odwołanie.