Wyrok NSA z dnia 4 listopada 2016 r., sygn. II OSK 227/15

Możliwość odstąpienia od zawartej w orzeczeniu NSA wykładni prawa może nastąpić jedynie w sytuacjach wyjątkowych w szczególności, jeżeli stan faktyczny sprawy ustalony w wyniku ponownego jej rozpoznania uległ tak zasadniczej zmianie, że do nowo ustalonego stanu faktycznego należy stosować przepisy prawa odmienne od wyjaśnionych przez NSA, jak również w przypadku, gdy przy niezmienionym stanie faktycznym sprawy, po wydaniu orzeczenia przez NSA, zmienił się stan prawny.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Siegień Sędziowie: sędzia NSA Paweł Miładowski sędzia del. WSA Rafał Wolnik (spr.) Protokolant: sekretarz sądowy Tomasz Bogdan Godlewski po rozpoznaniu w dniu 4 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Gminy Izabelin od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 października 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1710/14 w sprawie ze skargi Wojewody Mazowieckiego na uchwałę Rady Gminy Izabelin z dnia 24 października 2012 r. nr XXI/166/12 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. odstępuje od zasądzenia kosztów postępowania kasacyjnego w całości.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 października 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 1710/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Wojewody Mazowieckiego na uchwałę Rady Gminy Izabelin z dnia 24 października 2012 r., nr XXI/166/12, w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, stwierdził nieważność tej uchwały w całości oraz że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

Zaskarżoną do Sądu pierwszej instancji uchwałą Rada Gminy Izabelin uchwaliła miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego wsi Laski dla ul. Cyklistów wraz z terenem przyległym - Etap I.

W skardze na tę uchwałę Wojewoda Mazowiecki podniósł, że zgodnie z jej ustaleniami zawartymi w § 8 ust. 4 pkt 1 i pkt 2 oraz § 9 ust. 4 pkt 1 i pkt 2 przeznaczono obszary położone w Kampinoskim Parku Narodowym na cele inne niż służące celom parku narodowego bez uzyskania odstępstwa wymaganego na podstawie art. 15 ust. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (Dz. U. z 2013 r., poz. 627 ze zm.), dalej zwanej u.o.p., od zakazów, o których mowa w art. 15 ust 1 pkt 1 tej ustawy. Tereny oznaczone symbolem UT zostały przeznaczone pod zabudowę usługową dla potrzeb obsługi rynku turystycznego i rekreacyjnego, a tereny pod modernizację, rozbudowę i budowę systemów komunikacji oznaczono symbolem KDT. Takie przeznaczenie terenów jest sprzeczne z ustawą o ochronie przyrody, ponieważ w parkach narodowych możliwa jest budowa i przebudowa tylko takich obiektów budowlanych i urządzeń technicznych, które służą celom parku narodowego. Wojewoda podniósł także, że uzgodnienie projektu planu dokonane przez Dyrektora Kampinoskiego Parku Narodowego nie jest tożsame z uzyskaniem zezwolenia ministra właściwego do spraw środowiska na odstępstwa od zakazów, o których mowa w art. 15 ust. 1 pkt 1 u.o.p. Zezwolenie takie nie zostało uzyskane, więc Gmina Izabelin nie mogła przeznaczyć terenów Kampinoskiego Parku Narodowego na cele inne, niż służące celom parku narodowego.