Wyrok NSA z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. II OSK 824/15

W sytuacji, gdy skarga nie jest dostatecznie jasno sprecyzowana, organ powinien dążyć do ustalenia rzeczywistej treści żądania strony, jest w sposób oczywisty zgodny z dotychczasowym orzecznictwem Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Teza od Redakcji

Dnia 24 listopada 2016 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wojciech Mazur (spr.) Sędziowie sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz sędzia del. WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Protokolant sekretarz sądowy Anna Dziosa-Płudowska po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. F. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 13 października 2014 r. sygn. akt II SA/Kr 1080/14 w sprawie ze skargi W. F., Z. F. i G. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 13 października 2014 r. sygn. II SA/Kr 1080/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie oddalił skargę Z. F., W. F. i G. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] maja 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji.

Wyrok ten został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Pismem z dnia 12 marca 2013 r. W. F. wystąpił o stwierdzenie nieważności decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia [...] kwietnia 2008 r. znak: [...] utrzymującej w mocy decyzję z dnia [...] grudnia 2007 r. znak: [...], którą Prezydent Miasta Krakowa orzekł o ustaleniu w stosunku do składającego wniosek jednorazowej opłaty (8473,45 zł) z tytułu wzrostu wartości nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] obr. [...] jedn. ew. [...] o pow. 0,0881 ha spowodowanego uchwaleniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i zbycia udziału w tej nieruchomości. Wnioskodawca zarzucił powyższej decyzji wydanie jej z rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267 ze. zm.), dalej: k.p.a., albowiem utrzymywała ona w mocy rozstrzygnięcie organu l instancji wydane na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2012 r. poz. 647 ze zm.), uznanego wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 9 lutego 2010 r. sygn. P 58/08 za niezgodny z Konstytucją.