Wyrok NSA z dnia 8 listopada 2016 r., sygn. II OSK 1772/15

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jerzy Stelmasiak (spr.) Sędziowie sędzia NSA Robert Sawuła sędzia del. WSA Tomasz Grossmann Protokolant starszy asystent sędziego Tomasz Godlewski po rozpoznaniu w dniu 8 listopada 2016 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 kwietnia 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 2621/14 w sprawie ze skargi Gminy Wejherowo na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] października 2014 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego 1. oddala skargę kasacyjną; 2. zasądza od Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska na rzecz Gminy Wejherowo kwotę 120 (sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 9 kwietnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi Gminy Wejherowo uchylił zaskarżone postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z 3 października 2014 r. oraz poprzedzające je postanowienie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Gdańsku z 11 grudnia 2013 r. w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że pismem z 6 listopada 2013 r. Wójt Gminy Wejherowo zwrócił się do Regionalnego Dyrektora Ochrona Środowiska w Gdańsku o uzgodnienie projektu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla wschodniego fragmentu miejscowości Zbychowo, gmina Wejherowo, dołączając prognozę oddziaływania na środowisko.

Postanowieniem z 11 grudnia 2013 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Gdańsku odmówił uzgodnienia projektu planu miejscowego. W motywach rozstrzygnięcia organ przytoczył fragmenty projektu planu, które pozostają w sprzeczności z zakazami, o których stanowi § 3 pkt 3 i 7 uchwały nr 143/VII/11 Sejmiku Województwa Pomorskiego z 27 kwietnia 2011 r. w sprawie Trójmiejskiego Parku Krajobrazowego (Dz.Urz. Woj. Pomorskiego Nr 66, poz. 1458).