Wyrok NSA z dnia 28 lipca 2016 r., sygn. I OSK 121/15

Niezbędną argumentację jurydyczną mającą potwierdzać zasadność stawianych zarzutów musi przytoczyć sama strona. Oznacza to, że skuteczność złożonej skargi kasacyjnej w znacznej mierze zależy od sposobu skonstruowania przez stronę tego środka zaskarżenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Jolanta Rajewska (spr.) sędzia NSA Irena Kamińska sędzia del. WSA Dorota Jadwiszczok Protokolant sekretarz sądowy Julia Chudzyńska po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Stołecznego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 września 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 2380/13 w sprawie ze skargi R. G. na orzeczenie Komendanta Stołecznego Policji z dnia [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 26 września 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 2380/13 po rozpoznaniu skargi R. G. uchylił orzeczenie Komendanta Stołecznego Policji w [...] października 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymierzenia kary dyscyplinarnej.

Wyrok został wydany w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy.

Komendant Rejonowy Policji [...] orzeczeniem z dnia [...] lipca 2013 r. nr [...], wydanym na podstawie art. 135j ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r., Nr 287 poz. 1687 ze. zm. - dalej jako "ustawa o Policji"), uznał R. G. winnym popełnienia 3 czynów stanowiących naruszenie dyscypliny służbowej i wymierzył mu karę ostrzeżenia o niepełnej przydatności do służby na zajmowanym stanowisku.

Orzeczeniem z dnia [...] października 2013 r. nr [...] Komendanta Stołeczny Policji, po rozpoznaniu odwołania R. G., orzeczenie dyscyplinarne z dnia [...] lipca 2013 r. utrzymał w mocy. W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy wskazał, że R. G. postawiono zarzut, że w nocy z [...] na [...] kwietnia 2013 r. w czasie pełnienia wraz z innym funkcjonariuszem służby w patrolu zmotoryzowanym nie wykonał polecenia służbowego polegającego na obowiązku przebywania w godzinach 5:00-5:30 w rejonie wyznaczonym w trakcie odprawy służbowej, zaniechał obowiązku zgłoszenia dyspozytorowi faktu podjęcia własnej interwencji polegającej na legitymowaniu zatrzymanej osoby i odstąpił od sprawdzenia tej osoby w informatycznej bazie KSIP. R. G. w swoich wyjaśnieniach powołał się na brak zasięgu radiostacji w miejscu podjęcia interwencji. Stwierdził też, że kłopoty z łącznością zniknęły dopiero po opuszczeniu miejsca, w którym legitymował zatrzymaną osobę, dlatego dopiero wówczas mógł nawiązać kontakt radiowy z I Zastępcą Komendanta Rejonowego Policji [...]. Powyższe wyjaśnienia zdaniem organu odwoławczego nie są wiarygodne. Osoba, którą R. G. miał legitymować, nie figuruje w bazach informatycznych Policji, co może świadczyć, że policjanci zostali wprowadzeni w błąd przez osobę legitymowaną lub też czynności takiej w ogóle nie przeprowadzili, ograniczając się jedynie do wpisu fikcyjnych danych personalnych do notatników służbowych. Ponadto w toku postępowania odwoławczego Komendant Stołeczny Policji postanowił uzupełnić materiał dowodowy, zlecając przeprowadzenie eksperymentu polegającego na sprawdzeniu czy w miejscu przeprowadzonej w dniu [...] kwietnia 2013 r. interwencji istnieje możliwość nawiązania łączności radiowej przy pomocy tej samej radiostacji, którą użytkował R. G. W wyniku przeprowadzonego eksperymentu ustalono, że możliwa jest łączność radiowa z radiooperatorem i dyżurnymi Komendy Rejonowej Policji [...]. Ustalenia te pozwalają przyjąć, że policjanci w trakcie legitymowania mieli sprawne radiostacje i mogli nawiązać łączność z radiooperatorem w celu poinformowania o podjęciu czynności legitymowania, a następnie sprawdzić tę osobę w bazie KSIP.