Wyrok NSA z dnia 2 czerwca 2016 r., sygn. I OSK 960/16

Bezczynność o charakterze rażącego naruszenia prawa ma miejsce wówczas, gdy w sposób jednoznaczny i znaczący doszło do przekroczenia terminów określonych przepisami prawa na dokonanie danej czynności, a zarazem nie zachodzą okoliczności ekskulpujące tę bezczynność organu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiesław Morys po rozpoznaniu w dniu 2 czerwca 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej R. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 13 maja 2015 r. o sygn. akt II SAB/Bd 29/15 w sprawie ze skargi R. S. na bezczynność Prezesa Sądu Okręgowego w B. w przedmiocie udostępnienia informacji publicznej oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

R. S. pismem z dnia 3 marca 2014 r. zwrócił się do Prezesa Sądu Okręgowego w B., zwanego dalej "Prezesem Sądu" albo "organem", o udzielenie informacji publicznej i przesłanie mu wszystkich wyroków wraz z uzasadnieniami z lat 2010 - 2014 wydanych w sprawach zarejestrowanych w repertorium C pod symbolem 056 i 056s. Wnioskodawca podał, że samo udzielenie tych informacji może także polegać na ich przesłaniu po zapisaniu na płycie CD/DVD.

Po otrzymaniu wniosku Prezes Sądu w piśmie z dnia 18 marca 2014 r. poinformował skarżącego, iż przesyła mu zanonimizowane wyroki w 20 sprawach, które są reprezentatywne dla wskazanej kategorii spraw, co też uczynił. Jednocześnie wskazał, iż przygotowanie wszystkich orzeczeń wraz z anonimizacją wymagałoby oddelegowania pracownika, co przy aktualnym obciążeniu pracą jest niemożliwe.

R. S. pismem z dnia 19 stycznia 2015 r. złożył do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na bezczynność Prezesa Sądu, wnosząc o:

1) zobowiązanie organu do udostępnienia żądanej przez skarżącego informacji publicznej zgodnie z wnioskiem z dnia 3 marca 2014 r.,

2) stwierdzenie, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa,

3) stwierdzenie, że podmiot zobowiązany nie udostępnił skarżącemu informacji publicznej, wbrew ciążącemu na nim obowiązkowi (art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej),