Wyrok NSA z dnia 29 stycznia 2016 r., sygn. I OSK 1491/14

Pojęcie ważnego interesu służby jest pojęciem niezdefiniowanym w ustawie, zatem przesłanka ta powinna być w każdej indywidualnej sprawie skonkretyzowana przez wskazanie okoliczności kreujących ją, a także kryteriów dokonanej oceny w aspekcie zarówno obiektywnym, jak i subiektywnym.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jolanta Rajewska Sędziowie: Sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) Sędzia del. WSA Sławomir Antoniuk Protokolant: starszy inspektor sądowy Kamil Wertyński po rozpoznaniu w dniu 29 stycznia 2016 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Komendanta Głównego Policji od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 20 lutego 2014 r. sygn. akt II SA/Wa 1668/13 w sprawie ze skargi Z. W. na rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby w Policji 1. uchyla zaskarżony wyrok i oddala skargę; 2. zasądza od Z. W. na rzecz Komendanta Głównego Policji kwotę 280 (dwieście osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 20 lutego 2014 r., sygn. akt II SA/Wa 1668/13, uwzględnił skargę Z. W. i uchylił zaskarżony rozkaz personalny Komendanta Głównego Policji z dnia [...] czerwca 2013 r., nr [...], oraz utrzymany nim w mocy rozkaz personalny organu I instancji w opisanym w sentencji przedmiocie oraz orzekł o ich wykonalności.

Przedstawiając w jego uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd I instancji wskazał, iż Komendant Wojewódzki Policji w Ł. w dniu [...] stycznia 2013 r. wszczął z urzędu postępowanie administracyjne w sprawie zwolnienia Z. W. ze służby w Policji na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5 ustawy z 6 kwietnia 1990 r. o Policji (Dz. U. z 2011 r. Nr 287, poz. 1687 ze zm.). Realizując obowiązek nakazany art. 43 ust. 1 w/w ustawy poinformował Zarząd Wojewódzki NSZZ Policjantów w Ł. o tym fakcie, w wyniku czego Zarząd ten wydał opinię pozytywną w sprawie zwolnienia Z. W. na wskazanej podstawie, nie wnosząc żadnych uwag. Jak ustalił organ I instancji funkcjonariusz w latach 2007-2012 przebywał łącznie ponad 900 dni na zwolnieniu lekarskim (w roku 2007 - 145 dni, w roku 2008 - 126 dni, w roku 2009 - 58 dni, w roku 2010 - 146 dni, w roku 2011 - 209 dni, w roku 2012 - 272 dni). Nie kwestionując zasadności wystawienia tych zwolnień lekarskich, w tym faktu iż część z nich była następstwem wypadków zakwalifikowanych jako wypadki w służbie, Komendant wskazał, iż w takim wymiarze dezorganizują one tok służby, bo wymagają zastępstw związanych ze zwiększonym obciążeniem innych funkcjonariuszy. Zatem mają ujemny i destrukcyjny wpływ na pracę komórek i jednostek organizacyjnych Policji oraz na interes samej służby, w ten interes godząc. W celu prawidłowej realizacji ustawowych zadań Policja musi dysponować sprawnym funkcjonariuszem, gotowym do codziennego pełnienia służby. Niewystarczającym, w ocenie tego organu, jest nawet i najlepsze pełnienie służby, ale tylko kilka czy kilkanaście dni w roku. Taki stan rzeczy prowadzi też do wniosku, iż strona obchodziła przepis art. 41 ust. 2 pkt ustawy o Policji umożliwiający zwolnienie ze względu na zaprzestanie służby z powodu choroby trwającej dłużej niż 12 miesięcy. Dlatego uznał spełnienie przesłanki naruszenia ważnego interesu służby upoważniającej do zwolnienia i rozkazem personalnym z dnia [...] kwietnia 2013 r., nr [...], wydanym na podstawie art. 41 ust. 2 pkt 5, art. 43 ust. 3 i art. 45 ust. 1 ustawy o Policji oraz § 18 ust. 2 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 2 września 2002 r. w sprawie szczegółowych praw i obowiązków oraz przebiegu służby policjantów (Dz. U. Nr 151, poz. 1261) zwolnił Z. W. ze służby w Policji z dniem [...] maja 2013 r. Natomiast na podstawie art. 108 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks Postępowania Administracyjnego (Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) - nadał mu rygor natychmiastowej wykonalności, co uzasadnił koniecznością ochrony ważnego interesu służby tożsamego w tym wypadku z interesem społecznym.