Wyrok NSA z dnia 17 sierpnia 2016 r., sygn. I GSK 1790/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Henryk Wach (spr.) Sędzia NSA Lidia Ciechomska-Florek Sędzia del. WSA Barbara Mleczko-Jabłońska Protokolant asystent sędziego Patrycja Czubała po rozpoznaniu w dniu 17 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Celnej we W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we W. z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 420/14 w sprawie ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Izby Celnej we W. z dnia [...] czerwca 2012 r., nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu wyrokiem z 17 czerwca 2014 r., sygn. akt I SA/Wr 420/14 po rozpoznaniu sprawy ze skargi A. C. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą PHU "[...]" na decyzję Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu z [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za maj 2009 r. w pkt I uchylił zaskarżoną decyzję, w pkt II orzekł, że nie podlega ona wykonaniu, w pkt III zasądził od Dyrektora Izby Celnej we Wrocławiu na rzecz A. C. 100 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Sąd I instancji rozstrzygał w następującym stanie faktycznym i prawnym:

W wyniku odwołania wniesionego przez skarżącego, Dyrektor Izby Celnej we Wrocławiu zaskarżoną decyzją z [...] czerwca 2012 r. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Celnego w L. z [...] marca 2013 r., nr [...] określającą skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym w kwocie 851 zł.

Organ odwoławczy wskazał, że w wyniku przeprowadzonego postępowania kontrolnego i podatkowego Naczelnik Urzędu Celnego w L. ustalił, że A. C. w okresie od 1 marca do 31 grudnia 2009 r., dokonał zakupu 261.852 litrów oleju opałowego lekkiego o kodzie CN 27101945 przede wszystkim do dalszej odsprzedaży oraz własnych celów opałowych. W maju 2009 r. skarżący sprzedał osobom prowadzącym działalność gospodarczą oraz spółkom prawa handlowego 266.045 litrów oleju opałowego korzystają z preferencyjnej stawki akcyzy dla olejów opałowych przeznaczonych na cele opałowe. Do faktur sprzedaży dołączono oświadczenia nabywców o przeznaczeniu oleju opałowego. Ustalono również, że skarżący w maju sporządził i przekazał Naczelnikowi UC miesięczne zestawienia oświadczeń nabywców oleju opałowego. Badając prawidłowość oświadczeń organ I instancji stwierdził, że jedno z nich nie spełniło wymogów określonych w art. 89 ust. 5 i 6 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11 ze zm.; dalej: u.p.a.). Dokument zawierał nieczytelny podpis wystawcy oświadczenia, nie podano w nim także typu urządzenia grzewczego. Organ wskazał, że braki stwierdzone w tym oświadczeniu musiały skutkować zastosowaniem wyższej stawki podatku akcyzowego określonej w art. 89 ust. 4 pkt 1 u.p.a. (art. 89 ust. 16 u.p.a.). Organ wskazał nadto, że w przepisach podatkowych brak jest procedury, która dopuszczałaby późniejsze (tj. już po sprzedaży) uzupełnianie lub poprawienie oświadczenia.