Wyrok NSA z dnia 21 grudnia 2016 r., sygn. II FSK 1486/15

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Sławomir Presnarowicz, Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Aleksandra Wrzesińska-Nowacka (sprawozdawca), Protokolant Magdalena Siewkowska, po rozpoznaniu w dniu 15 grudnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej P. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 26 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Lu 99/14 w sprawie ze skargi P. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 22 listopada 2013 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 r. oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 26 listopada 2014 r. sygn. akt I SA/Lu 99/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.), dalej: "p.p.s.a.") oddalił skargę P. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Lublinie z dnia 22 listopada 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2006 rok.

Z uzasadnienia wyroku wynika, że Dyrektor Izby Skarbowej, po wcześniejszym uchyleniu decyzji określającej skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym za 2006 rok i przeprowadzeniu ponownego postępowania, decyzją zaskarżoną do WSA uchylił decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w L. z 22 marca 2013 r. i określił skarżącemu zobowiązanie podatkowe w wysokości 85.164 zł. W decyzji z 22 marca 2013 r. Dyrektor UKS określił zobowiązanie podatkowe w wysokości 86.653 zł. U podstaw rozstrzygnięcia legło ustalenie, że skarżący prowadził pozarolniczą działalność gospodarczą świadcząc usługi transportowe, lecz nie ewidencjonował wszystkich przychodów i kosztów ich uzyskania. Z tych powodów organ uznał, że podatkowa księga przychodów i rozchodów prowadzona przez podatnika za okres od stycznia do grudnia 2006 roku była nierzetelna i nie stanowiła podstawy do uznania za dowód tego, co wynikało z jej zapisów (art. 193 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa- Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej jako "O.p."). Na podstawie art. 23 § 2 O.p. organ kontroli skarbowej uznał jednak, że księgi podatkowe uzupełnione dowodami zgromadzonymi w toku postępowania pozwoliły na określenie podstawy opodatkowania bez konieczności jej oszacowania.