Wyrok NSA z dnia 31 maja 2016 r., sygn. II FSK 1176/14

Pojęcie „klęska żywiołowa”, zastosowane w art. 13c ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z, 2013 r., poz. 1381 ze zm.) należy rozumieć zgodnie z jego definicją, zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 kwietnia 2002 r. o stanie klęski żywiołowej (Dz. U. z 2014 r., poz. 333 ze zm.)..

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA del. Maciej Kurasz, Protokolant Justyna Nawrocka, po rozpoznaniu w dniu 31 maja 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej N. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 22 stycznia 2014 r. sygn. akt I SA/Po 1084/13 w sprawie ze skargi N. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 21 sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie zaniechania poboru podatku rolnego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 22 stycznia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu (sygn. akt I SA/Po 1084/13) oddalił skargę N. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Lesznie z dnia 21 sierpnia 2013 r. w przedmiocie zaniechania poboru podatku rolnego za 2012 r. i zaniechania ustalenia tego podatku za 2013 r.

Sąd pierwszej instancji przedstawiając stan sprawy wskazał, że podatniczka wnioskiem z dnia 10 września 2012 r. wystąpiła do Burmistrza Gminy C. z prośbą o zaniechanie poboru podatku rolnego w części dotyczącej III i IV raty za 2012 r. oraz zaniechania ustalenia podatku rolnego za 2013r. w części dotyczącej I i II raty. Argumentując wniosek podniosła, że w sprawie wystąpiły przesłanki określone w art. 13c ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (t.j. - Dz. U. z 2006 r., nr 136, poz. 969 ze zm.), dalej: u.p.r., uzasadniające przyznanie ulgi podatkowej, tj. wystąpiła klęska żywiołowa, która spowodowała istotne szkody m.in. w ziemiopłodach. Wnioskodawczyni wskazała, że w 2012 r. wiosenne mrozy zniszczyły ok. 40% zasiewów zbóż ozimych i ok. 50% zasiewów rzepaków ozimych. Zaznaczyła, że ubezpieczyciele pokrywali zaistniałe szkody w ok. 25 %. Powstałe straty w zasiewach przełożyły się bezpośrednio zarówno na ceny pasz, jak i materiału siewnego. Zdaniem wnioskodawczyni, dodatkowym kosztem związanym z w/w zjawiskiem jest wzrost kosztów agrotechnicznych, uprawowych, hodowlanych i stres związany z zaistniała sytuacją. W świetle powołanych wyżej okoliczności, podatniczka uznała, że zasadnym jest zaniechanie ustalenia przez organ podatku rolnego w 2013 r.