Wyrok NSA z dnia 10 stycznia 2002 r., sygn. I SA/Kr 2180/01

W sytuacjach szczególnych zagrożeń, jeżeli zwykle środki konstytucyjne są niewystarczające, może zostać wprowadzony odpowiedni stan nadzwyczajny: stan wojenny, stan wyjątkowy lub stan klęski żywiołowej /art. 228 Konstytucji/. Oznacza to, że nie każda klęska żywiołowa pociąga za sobą ogłoszenie stanu tej klęski. Niezbędne jest bowiem jeszcze uznanie zwykłych środków konstytucyjnych za niewystarczające. Faktem powszechnie znanym jest to, iż stan nadzwyczajny nie został ogłoszony w związku z powodzią w lipcu i sierpniu 2001 r. Gdyby więc art. 13c ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym /t.j. Dz.U. 1993 nr 94 poz. 431 ze zm./ interpretować tak wąsko, jak to czyni strona skarżąca, to w przypadku powodzi, jaka miała miejsce w lipcu i sierpniu 2001 r. przepis ten nie mógłby być stosowany. Powołana ustawa o szczególnych rozwiązaniach prawnych związanych z usuwaniem skutków powodzi z lipca i sierpnia 2001 r. oraz o zmianie niektórych ustaw nie przewidziała ulg podatkowych dla podatników podatku rolnego. Ustawa ta przewidziała natomiast ulgi dla podatników innych podatków od przychodu w miejscowościach objętych wykazem sporządzonym przez Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji, czego nie należy uznać za przypadkowe. Ustawodawcy chodziło bowiem o stworzenie systemu pomocy dla powodzian. System ten nie musiał być tworzony od podstaw. Istniała bowiem już instytucja zaniechania poboru podatku rolnego na podstawie art. 13c ustawy o podatku rolnym.