Wyrok NSA z dnia 9 sierpnia 2016 r., sygn. II FSK 1969/14

Analiza art. 12 ust. 1 u.p.d.o.f. pozwala na stwierdzenie, że za przychód pracownika mogą być uznane świadczenia, które zostały spełnione w jego a nie pracodawcy interesie i przyniosły mu korzyść w postaci powiększenia aktywów lub uniknięcia wydatków, które musiałby ponieść, oraz że korzyść ta musi być wymierna.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Maciej Jaśniewicz, Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA Jolanta Sokołowska, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 27 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1350/13 w sprawie ze skargi R. C. na interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2013 r., nr IBPB II/1/415-52/13/MK, IBPB II/1/415-53/13/MK w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 27 grudnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Kr 1350/13) w sprawie ze skargi R. C. uchylił interpretacje indywidualne Ministra Finansów z dnia 29 kwietnia 2013 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wojewódzki Sąd podał następujący stan sprawy: podatnik we wniosku o wydanie indywidualnych interpretacji przedstawił, że jest zatrudniony u przedsiębiorcy węgierskiego, który nie posiada stałego zakładu w Polsce. Pracę wykonuje przede wszystkim na terenie Polski i tutaj też posiada swój ośrodek interesów życiowych. Wnioskodawca otrzymuje kwoty w EUR będące sumą kwoty przeznaczonej na pokrycie wynagrodzenia netto, składek odprowadzanych do ZUS (wnioskodawcy i pracodawcy), zaliczek na podatek dochodowy, rozliczenia za podróże służbowe oraz ekwiwalent za telefon komórkowy. Pierwsze rozliczenie wnioskodawca dokonał w ten sposób, że od łącznej kwoty otrzymanych (na jego konto bankowe) środków w EUR odjął wartość otrzymanych kwot tytułem zwrotu kosztów podróży służbowej (na koszty złożyło się zaakceptowane przez pracodawcę rozliczenie przejechanych kilometrów własnym samochodem przeliczone na EUR wg kursu średniego NBP ostatniego dnia roboczego danego miesiąca). Kwota przelewu w EUR została przeliczona na PLN wg kursu średniego NBP dnia roboczego poprzedzającego otrzymanie przelewu na rachunek wnioskodawcy w Banku.