Wyrok NSA z dnia 11 marca 2016 r., sygn. II FSK 102/14

Konkubent, który dostaje od partnera pieniądze i następnie przeznacza je na inwestycje, np. w nieruchomości, musi zapłacić podatek od spadków i darowizn

Gazeta Prawna nr 50/2016

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędzia NSA Grażyna Nasierowska, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński (sprawozdawca), Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 11 marca 2016 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej I. L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 17 października 2013 r. sygn. akt III SA/Po 930/13 w sprawie ze skargi I. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 30 kwietnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w podatku od spadków i darowizn 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od I. L. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu kwotę 2400 (słownie: dwa tysiące czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Zaskarżonym wyrokiem Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił skargę I. L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu w przedmiocie podatku od spadków i darowizn.

Stan sprawy Sąd przedstawił w sposób następujący:

Naczelnik Urzędu Skarbowego w P. po wszczęciu postanowieniem z dnia 20 marca 2012 r. z urzędu postępowania podatkowego w związku z tym, że w trakcie odrębnego postępowania podatkowego, którego przedmiotem było ustalenie zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2007 z tytułu przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących z nieujawnionych źródeł skarżąca zeznała, że od 2005 r. otrzymywała od swojego partnera, A. C. po 30.000 zł miesięcznie na prowadzenie wspólnego gospodarstwa domowego oraz że z tych pieniędzy zaoszczędziła w latach 2005 do 2007 po około 300.000 zł rocznie, decyzją z dnia 21 września 2012 r. ustalił skarżącej zobowiązanie podatkowe w podatku od spadków i darowizn w kwocie 46.416 zł z tytułu darowizn otrzymanych w latach 200702011. Organ podatkowy uznał, że wszelkie wydatki, które służyły do zaspokojenia potrzeb konsumpcyjnych obojga konkubentów i ich syna, ustalone na kwotę 127.915 zł w skali roku, nie podlegają przepisom ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz.768, dalej: u.p.s.d.). Natomiast ta część przekazanych w 2007 r. środków, która posłużyła skarżącej do powiększenia jej majątku osobistego, stanowiła darowiznę, wynoszącą kwotę 232.084,23 zł. Były to bowiem środki, które nie zostały wykorzystane na bieżące potrzeby członków rodziny, lecz które skarżąca traktowała jako własne oszczędności i w latach 2007-2008 sfinansowała nimi podwyższenie kapitału zakładowego Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością i. z siedzibą w P. o kwotę 749.500 zł, z czego 549.500 zł pokryto wkładem pieniężnym; wydatków tych skarżąca dokonała "na własne nazwisko", a nie z zamiarem objęcia ich "wspólnością majątkową" z partnerem. W opisanych okolicznościach nastąpiło bezpłatne przysporzenie na rzecz skarżącej, kosztem majątku jej konkubenta, co wypełnia znamiona umowy darowizny określonej w art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (obecnie: Dz. U. z 2014 r., poz. 121 ze zm., dalej: K.c.). Za podstawę opodatkowania w tej sprawie organ przyjął kwotę 852.084,23 zł, która odpowiada łącznej kwocie darowizn otrzymanych przez skarżącą w latach 2007- 2011, przy czym do darowizn z roku 2007 doliczono darowizny zdziałane w latach 2005-2006 w łącznej kwocie 620.000 zł i odliczono podatek przypadający od tych darowizn w kwocie 123.020 zł oraz uwzględnioną kwotę wolną w wysokości przewidzianej dla III grupy podatkowej, wyliczając podatek do zapłaty na kwotę 46.416 zł; środków uzyskanych w latach 2008-2011 nie wliczono do podstawy opodatkowania.