Wyrok NSA z dnia 3 września 2015 r., sygn. II OSK 54/14

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędziowie: Sędzia NSA Robert Sawuła Sędzia NSA del. Jerzy Solarski (spr.) Protokolant: asystent sędziego Rafał Jankowski po rozpoznaniu w dniu 3 września 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej W. N. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 2 października 2013 r. sygn. akt VIII SA/Wa 377/13 w sprawie ze skargi W. N. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 października 2013 r. sygn. akt VIII SA/Wa 377/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie (dalej: WSA), po rozpoznaniu sprawy ze skargi W. N. na decyzję Wojewody [...] (dalej: Wojewoda) z dnia [...] lutego 2013 r. Nr [...] w przedmiocie wymeldowania z pobytu stałego - skargę oddalił.

W uzasadnieniu przedstawiono następującą argumentację faktyczną i prawną:

decyzją z dnia [...] października 2012 r. Nr [...] Prezydent Miasta R., działając na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz. U. z 2006 r., Nr 139, poz. 993 ze zm.; dalej: ustawa), orzekł o wymeldowaniu W. N. z pobytu stałego w R. przy ul. O. [...]. Organ powołał się na protokół zdawczo-odbiorczy Miejskiego Zarządu Lokalami w R. z dnia 29 sierpnia 2012 r., wg którego lokal został zwolniony przez dotychczasowego najemcę H. N. - zmarłą matkę, a skarżący nie zamieszkuje w lokalu, gdyż przebywa w Areszcie Śledczym. Na skutek odwołania W. N., który podniósł, że nigdy dobrowolnie nie opuścił w/w lokalu, a będąc na wolności cały czas w nim zamieszkiwał oraz dokładał się do wszystkich opłat, Wojewoda, wskazując na naruszenie art. 10 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. 2000 r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.; dalej: K.p.a.), decyzją z dnia 26 listopada 2012 r. uchylił decyzję organu I instancji. Po ponownym rozpatrzeniu sprawy, Prezydent decyzją z dnia [...] grudnia 2012 r. Nr [...] orzekł o wymeldowaniu skarżącego z pobytu stałego w opisanym lokalu. W uzasadnieniu wskazał na pisemne wyjaśnienia skarżącego, który oświadczył, że lokalu zamieszkiwał do 3 stycznia 2006 r., miał tam zgromadzone swoje rzeczy, a opłaty za czynsz i media ponosił wspólnie z matką. 3 stycznia 2006 r. podczas powrotu do tego lokalu został zatrzymany przez policję i osadzony w areszcie śledczym. Jego matka już w 2000 roku zgłosiła w administracji fakt jego niezamieszkiwania w nim w związku z przebywaniem w zakładzie karnym, aby nie ponosić dodatkowych kosztów związanych z wywozem śmieci i zużyciem wody. Dopiero po kilku latach od jej śmierci został przez administrację powiadomiony o rosnącym zadłużeniu lokalu, a gdyby wiedział o tym wcześniej, wnosiłby opłaty. Nie wyraził zgody na dobrowolne wymeldowanie się z należącego do niego prawnie lokalu. Prezydent podkreślił, że umowa najmu tego lokalu, jako najemcę określała H. N., zaś skarżący i jego brat H. byli tylko osobami uprawnionymi do zamieszkania. Żaden z nich po śmierci matki nie wystąpił do MZL o podpisanie nowej umowy najmu. Odnosząc się do faktu przebywania skarżącego w zakładzie karnym organ wskazał, że jest to obecnie miejsce, w którym ma skoncentrowane życie osobiste, a niezgodne z prawem działanie doprowadziło do opuszczenia miejsca stałego pobytu. Wiąże się to również z niemożliwością powrotu do dotychczasowego mieszkania, które zostało zdane przez jego brata T. N. do MZL.