Wyrok NSA z dnia 22 maja 2015 r., sygn. II OSK 2674/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Zofia Flasińska Sędziowie: Sędzia NSA Aleksandra Łaskarzewska Sędzia del. WSA Dorota Dąbek (spr.) Protokolant: starszy asystent sędziego Elżbieta Granatowska po rozpoznaniu w dniu 22 maja 2015 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej S. Ł. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 2 lipca 2013 r. sygn. akt II SA/Wr 331/13 w sprawie ze skargi S. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia [...] lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu oddala skargę kasacyjną

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 2 lipca 2013r., sygn. akt II SA/Wr 331/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę S. Ł. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego we Wrocławiu z dnia [...] lutego 2013r. nr [...] w przedmiocie odmowy ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych wolnostojących w zabudowie zagrodowej wraz z niezbędną infrastrukturą.

Powyższy wyrok zapadł w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych:

Decyzją z dnia [...] czerwca 2011r. nr [...] Wójt Gminy Ż. odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie trzech budynków mieszkalnych jednorodzinnych, wolnostojących, w zabudowie zagrodowej wraz z niezbędną infrastrukturą. W uzasadnieniu organ wywiódł, że działki sąsiednie, dostępne z tej samej drogi publicznej, nie są zabudowane w sposób pozwalający na określenie wymagań dotyczących nowej zabudowy w zakresie parametrów, cech i wskaźników kształtowania zabudowy oraz zagospodarowania terenu. Organ wyjaśnił, że teren zainwestowania może być dostępny komunikacyjnie przez projektowany zjazd, jednakże projektowane uzbrojenie terenu w sieć energetyczną nie jest wystarczające dla zamierzenia budowlanego. Organ wskazał także, że teren nie wymaga zgody na zmianę przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze, a inwestycja jest zgodna z przepisami odrębnymi. Wójt Gminy Ż. stwierdził również, że wnioskodawca jest właścicielem gospodarstwa rolnego o powierzchni 1,5 ha, a ponadto dzierżawi gospodarstwo o powierzchni 5,5 ha, co stanowi powierzchnię większą niż średnia powierzchnia gospodarstwa rolnego w gminie Ż. Z tego powodu, uwzględniając treść wniosku inwestora mówiącego o zagrodowym charakterze zamierzenia, organ nie zastosował art. 61 ust. 1 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. W ocenie organu I instancji, z uwagi na niespełnienie warunku przewidzianego w art. 61 ust. 1 pkt 3 powołanej ustawy, nie było możliwe ustalenie warunków zabudowy dla wnioskowanej inwestycji.