Wyrok NSA z dnia 18 czerwca 2015 r., sygn. I OSK 106/14

Zakres pojęcia dobro służby obejmuje szereg okoliczności tworzących określony stan faktyczny, przy czym z pewnością długotrwała nieobecność funkcjonariusza celnego wpływająca negatywnie na funkcjonowanie jednostki może być elementem tego pojęcia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Wiesław Morys (spr.) sędzia NSA Małgorzata Pocztarek sędzia del. NSA Jacek Hyla Protokolant starszy asystent sędziego Rafał Kopania po rozpoznaniu w dniu 18 czerwca 2015 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej D. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 września 2013 r. sygn. akt II SA/Wa 904/13 w sprawie ze skargi D. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia ze służby oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 17 września 2013 r., sygn. akt II SA/Wa 904/13, oddalił skargę D. S. na decyzję Szefa Służby Celnej z dnia [...] marca 2013 r. w przedmiocie zwolnienia ze służby.

Przedstawiając w jego uzasadnieniu stan faktyczny sprawy Sąd pierwszej instancji wskazał, iż decyzją z dnia [...] listopada 2012 r. Dyrektor Izby Celnej w O. zwolnił D. S. ze służby. Jako podstawę prawną rozwiązania stosunku służbowego organ wskazał art. 105 pkt 9 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. Nr 168, poz. 1323 ze zm.). Decyzja ta została utrzymana w mocy zaskarżoną decyzją Szefa Służby Celnej, wydaną na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 K.p.a. i art. 188 ust. 5 ustawy o Służbie Celnej. Uzasadniając to rozstrzygnięcie organ odwoławczy powołał się na wymienioną w art. 105 pkt 9 ustawy o Służbie Celnej przesłankę w postaci zaistnienia innej niż określona w punktach od 1 do 8 przyczyny zwolnienia, jeżeli dalsze pozostawanie w służbie nie gwarantuje należytego wykonywania obowiązków służbowych, w szczególności gdy wymaga tego dobro Służby Celnej lub gdy nastąpiła utrata zaufania niezbędnego do wykonywania obowiązków służbowych. Podał, iż D. S. była w okresie 4 lat długotrwale nieobecna w służbie z powodu choroby czy opieki nad dziećmi, co prowadziło do dezorganizacji służby i obciążania pozostałych funkcjonariuszy dodatkowymi zadaniami. Wpływało to na negatywną motywację tych funkcjonariuszy. Stan ten naruszał interes służby. Dlatego zwolnienie jej ze służby uznał za zasadne.