Wyrok NSA z dnia 9 grudnia 2015 r., sygn. II FSK 2701/13

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina, Sędzia NSA Tomasz Zborzyński, Sędzia WSA del. Anna Juszczyk-Wiśniewska (sprawozdawca), Protokolant Anna Dziewiż-Przychodzeń, po rozpoznaniu w dniu 9 grudnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej T. S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 28 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Bd 238/13 w sprawie ze skargi T. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od T. S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy kwotę 240 (słownie: dwieście czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy wyrokiem z 28 maja 2013 r. (sygn. akt I SA/Bd 238/13) oddalił skargę T. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 28 stycznia 2013 r. nr ...

w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji po wznowieniu postępowania. Z uzasadnienia wyroku Sądu I instancji wynika, że wnioskiem z dnia 13 września 2012 r. strona wystąpiła o wznowienie postępowania zakończonego decyzją ostateczną Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 1 kwietnia

2010 r. utrzymującą w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w B. z dnia 29 grudnia 2009 r., ustalającą wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu dochodów z nieujawnionych źródeł przychodów lub nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów za 2007 r. w wysokości 979.818 zł. W uzasadnieniu wniosku strona wskazała na wyciągi i zaświadczenia bankowe oraz pisma skierowane do organów celnych, które w jej ocenie dowodzą, że poza rachunkiem w Banku Millenium S.A. posiadała również środki pieniężne na rachunkach w Kredyt Bank S.A., BGŻ S.A. oraz w ING Bank Śląski S.A., służące finansowaniu wydatków w 2007 r. Decyzją z dnia 09 listopada 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy odmówił uchylenia ostatecznej decyzji z dnia 1 kwietnia 2010 r. uznając, że brak jest podstaw do stwierdzenia istnienia przesłanek z art. 240 § 1 pkt 5 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm., dalej: Ordynacja podatkowa). Po rozpatrzeniu złożonego przez podatnika odwołania, decyzją z dnia 28 stycznia 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu organ wskazał, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w ramach postępowania kontrolnego kilkakrotnie zwracał się do strony z prośbą o przedłożenie historii rachunków bankowych za 2007 r. oraz wszelkich dowodów potwierdzających wysokość posiadanych oszczędności na początek i koniec analizowanego roku. Na etapie postępowania zwykłego skarżąca przedłożyła jedynie zestawienie transakcji z rachunku bankowego prowadzonego w Banku Millenium S.A. Zatem, nie stanowi on nowego dowodu w rozumieniu art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Ponadto organ podkreślił, że po stronie przychodów uwzględnione zostały odsetki bankowe z tytułu posiadanych w 2007 r. lokat na łączną kwotę 13.111,22 zł. Odnosząc się do zarzutu nieuwzględnienia okoliczności wynikających z wyciągów z rachunków bankowych za lata 2005-2006 wskazał, że kwoty lokat terminowych uwzględnione zostały w uprzednio prowadzonym postępowaniu zwykłym po stronie przychodów, co znalazło wyraz w decyzjach organów podatkowych. Za niespełniające warunki określone w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej uznał także informacje o historii kont prowadzonych przez Kredyt Bank S.A. z 23 stycznia 2009 r. oraz 16 kwietnia 2009 r. oraz dowód wpłaty z dnia 12 marca 2004 r. Podkreślił, że przedłożone dowody i wynikające z nich okoliczności były znane już na etapie postępowania kontrolnego, a na dodatek brak im również przymiotu istności, gdyż sam fakt posiadania środków na rachunku bankowym nie przesądza o legalności źródła, z którego one pochodziły. Podobnie ocenił przedłożone pozostałe wyciągi bankowe oraz zaświadczenia z banków stwierdzając, że również nie spełniają one przesłanek określonych w art. 240 § 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej. Ponadto organ podkreślił, że większość z przedłożonych dowodów, nie istniało w dniu wydania decyzji ostatecznej, to jest w dniu 01 kwietnia 2010 r., ale zostało sporządzonych w 2012 r. Organ odwoławczy uznał również, że wyjaśnienia zawarte w piśmie z ... PKO BP o niemożności przekazania informacji w zakresie prowadzenia rachunku bankowego przed 01 stycznia 2007 r., wydruk komputerowy ze strony Głównego Urzędu Statystycznego oraz pisma z organów celnych o niemożności sprawdzenia dokonania przez stronę zgłoszeń dewizowych nie spełniają kryteriów określonych w art. 240 § 1 pkt 5 o.p. W skardze do WSA strona wniosła o uchylenie w całości zaskarżonej decyzji zarzucając jej naruszenie: