Wyrok NSA z dnia 6 lutego 2015 r., sygn. II FSK 3209/12

Skoro w świetle art. 21 ust. 1 pkt 1 Ordynacji podatkowej zobowiązanie podatkowe powstaje z dniem zaistnienia konkretnego zdarzenia, musi być ono konkretne i możliwe do uchwycenia.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Małgorzata Wolf- Kalamala (sprawozdawca), Sędzia NSA Jerzy Płusa, Sędzia NSA (del.) Jan Grzęda, Protokolant Anna Rembowska, po rozpoznaniu w dniu 6 lutego 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 12 września 2012 r. sygn. akt I SA/Kr 819/12 w sprawie ze skargi Gminy Kraków na pisemną interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów z dnia 10 lutego 2012 r. nr IBPB II/1/415-938/11/BJ w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, działającego z upoważnienia Ministra Finansów na rzecz Gminy Kraków kwotę 120 (słownie: sto dwadzieścia) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z 12 września 2012 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w sprawie o sygn. akt I SA/Kr 819/12, uwzględnił skargę Gminy Kraków na interpretację indywidualną Ministra Finansów z 10 lutego 2012 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uzasadnienia wyroku sądu pierwszej instancji wynika, że we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej Gmina Kraków przedstawiła następujący stan faktyczny. Regionalna Izba Obrachunkowa ustaliła, że w latach 2002-2003 Gmina Kraków wypłaciła członkom rad zarządów dzielnic oraz członkom rad dzielnic diety w zawyżonych kwotach. Urząd Miasta w 2004 r. wystosował do zobowiązanych wezwania do zwrotu nadpłaconych diet. Ponieważ w ten sposób nie udało się wyegzekwować należności, Urząd Miasta podjął decyzję o skierowania powództwa wobec czterech osób w celu zminimalizowania ryzyka przegrania większej ilości spraw sądowych. W trzech sprawach sąd powszechny, wskazując na art. 409 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2014 r., poz. 121 z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "k.c.", stwierdził, że obowiązek wydania korzyści wygasł z uwagi na jej zużycie. W tym stanie rzeczy Gmina Kraków rozważa zaniechanie dalszego dochodzenia należności.