Wyrok NSA z dnia 28 stycznia 2015 r., sygn. II FSK 23/13

Użyte w art. 122 Ordynacji podatkowej sformułowanie "niezbędne" oznacza, że po ustaleniu stanu faktycznego za pomocą przeprowadzonych dowodów, organ nie ma obowiązku przeprowadzania dalszych dowodów na tę samą już ustaloną okoliczność. Kontynuowanie prowadzenia postępowania dowodowego w takiej sytuacji nie jest już konieczne, jeśli zgromadzony materiał dowodowy wystarczająco zobrazował zaistniałą sytuację.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Beata Cieloch (sprawozdawca), Sędzia NSA Stanisław Bogucki, Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Protokolant Joanna Bańbura, po rozpoznaniu w dniu 28 stycznia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. sp. z o. o. z siedzibą w S. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 10 października 2012 r. sygn. akt I SA/Sz 561/12 w sprawie ze skargi M. sp. z o. o. z siedzibą w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie z dnia 20 kwietnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2007 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od M. sp. z o. o. z siedzibą w S. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w Szczecinie kwotę 7.200 (słownie: siedem tysięcy dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

I.1. Zaskarżonym wyrokiem z 10 października 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 561/12 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie oddalił skargę M. Sp. z o.o. w S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w S. z 20 kwietnia 2012 r. nr ... w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2007 r.

I.2. Uzasadniając wyrok, WSA wskazał, że decyzją z 20 kwietnia 2012 r. Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w S. z 14 lutego 2011 r. określającą spółce wysokość zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych za 2007 r. w kwocie 1070560 zł. Z ustaleń organów wynikało, że spółka zawyżyła koszty uzyskania przychodów o wydatki tytułem usług, które nie miały miejsca w rzeczywistości, zaewidencjonowanych na podstawie rachunków gotówkowych wystawionych przez podmioty nieistniejące w łącznej kwocie 1785190 zł, oraz zawyżyła przychody i koszty uzyskania przychodów o tzw. "statystyczne" różnice kursowe w kwotach (odpowiednio 251578,18 zł i 262349,62 zł), zaniżyła przychody o opłatę za usunięcie awarii w kwocie 6137,50 zł oraz zawyżyła koszty uzyskania przychodów o prowizję bankową w kwocie 156,69 zł. We wszystkich tych przypadkach organy uznały, że wskazane wydatki nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.