Wyrok NSA z dnia 17 kwietnia 2015 r., sygn. II FSK 3711/13

Dopuszczenie możliwości skutecznego wystąpienia z wnioskiem o udzielenie ulgi z art. 67a o.p. dezawuowałoby akt legalizacji, sankcjonując niejako obejście ustanowionych rygorów prawnych. Zainteresowany musi wobec tego liczyć się z tym, że albo uiści w pełni stosowną opłatę, czego następstwem będzie legalizacja stwierdzonej samowoli budowlanej (przywrócenie stanu godności z prawem), albo też dojdzie do uruchomienia sankcji w postaci nakazu rozbiórki obiektu.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Tomasz Kolanowski (sprawozdawca), Sędzia NSA Stefan Babiarz, Sędzia WSA (del.) Wojciech Stachurski, Protokolant Marta Wyszkowska, po rozpoznaniu w dniu 17 kwietnia 2015 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2013 r. sygn. akt VII SA/Wa 392/13 w sprawie ze skargi L. Z. na decyzję Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej w części oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Przedmiotem skargi kasacyjnej jest wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 14 czerwca 2013 r., sygn. akt VII SA/Wa 392/13, mocą którego stwierdzono nieważność decyzji Ministra Finansów z dnia 19 grudnia 2012 r. oraz poprzedzającej ją decyzji Wojewody W. z dnia 31 października 2012 r., w przedmiocie umorzenia L. Z. (dalej: skarżący, strona) opłaty legalizacyjnej w wysokości 50.000 zł.

W motywach orzeczenia Sąd podał, że Minister Finansów w decyzji z dnia 19 grudnia 2012 r., na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 k.p.a., po rozpatrzeniu odwołania skarżącego, uchylił w całości decyzję Wojewody W. z dnia 31 października 2012 r., w przedmiocie umorzenia opłaty legalizacyjnej w wysokości 50.000 zł, nałożonej postanowieniem Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w M. z dnia 23 maja 2012 r., oraz umorzył opłatę legalizacyjną w części, tj. w kwocie 20.000 złotych.