Wyrok NSA z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. I OSK 1463/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Izabella Kulig-Maciszewska sędzia NSA Małgorzata Borowiec sędzia del. WSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Protokolant starszy asystent Ewa Dubiel po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2013 roku na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej W. K. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 sierpnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wa 1039/11 w sprawie ze skargi W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 18 sierpnia 2011r., sygn. akt I SA/Wa 1039/11, oddalił skargę W. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Warszawie z dnia [...] kwietnia 2011r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego.

Wyrok ten został wydany w następujących okolicznościach sprawy:

Wnioskiem z 10 stycznia 2011 r. W. K. wystąpił do Ośrodka Pomocy Społecznej w B. o przyznanie pomocy na "odkupienie trzech mieszkań straconych z winy urzędników B." oraz opłacenie rachunku za telefon w łącznej kwocie 232,22 zł. Decyzją z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...], Burmistrz Gminy B. odmówił wnioskodawcy przyznania zasiłku celowego i specjalnego bezzwrotnego zasiłku celowego na odkupienie trzech mieszkań oraz opłacenie rachunku za telefon. W uzasadnieniu tej decyzji Burmistrz podniósł, że nie jest możliwe przyznanie wnioskodawcy zasiłku celowego na zasadach określonych w art. 39 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. - o pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 ze zm., dalej "u.p.s.") wobec faktu, że nie spełnia on określonego w tej ustawie w kryterium dochodowego - wynoszącego 477 złotych - uprawniającego do uzyskania świadczenia. Jego dochód bowiem wynosi 534,25 zł. Uzasadniając odmowę przyznania wnioskodawcy zasiłku celowego specjalnego przewidzianego w art. 41 powołanej ustawy (którego przyznanie nie jest uwarunkowane spełnieniem kryterium dochodowego), przeznaczonego na opłacenie rachunku za telefon, organ wskazał, że wnioskodawca w 2010 r. otrzymał pomoc na opłacenie zaległości za telefon na łączną kwotę 526,75 zł, także decyzją z [...] grudnia 2010 r. nr [...] otrzymał pomoc w wysokości 187,62 zł na pokrycie zaległości za telefon. W odniesieniu do drugiej zgłoszonej we wniosku potrzeby organ pierwszej instancji stanął na stanowisku, że odkupienie trzech mieszkań straconych z winy urzędników B. nie mieści się w katalogu świadczeń z pomocy społecznej. Podniósł ponadto, że Ośrodek Pomocy Społecznej w miarę swoich możliwości pomaga wyżej wymienionemu, jednakże nie może przejąć wszystkich kosztów jego utrzymania, tym bardziej, że dochód wnioskodawcy przekracza kryterium ustawowe. Organ wskazał w tym kontekście na przyznawaną W. K. pomoc w formie zwrotnych zasiłków (z odstąpieniem od obowiązku ich zwrotu), bezpłatnych obiadów oraz usług opiekuńczych i specjalistycznych. Jednocześnie organ wyjaśnił, że na dzień wydania decyzji w prowizorium budżetowym gminy na zasiłki celowe i zasiłki celowe specjalne zaplanowano kwotę 34.900 zł, co oznacza, że miesięcznie do wydatkowania jest 2.908 zł na wszystkie osoby zgłaszające się o pomoc. Z uwagi na to, że wnioski składa od 150 do 200 rodzin w miesiącu, jest to kwota niewystarczająca, aby zaspokoić wszystkie potrzeby wnioskodawców, nawet najbardziej uzasadnione.