Wyrok NSA z dnia 28 kwietnia 2010 r., sygn. I OSK 116/10

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Barbara Adamiak Sędziowie sędzia NSA Joanna Runge - Lissowska sędzia del. NSA Jerzy Krupiński (spr.) Protokolant Konrad Młynkiewicz po rozpoznaniu w dniu 28 kwietnia 2010 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej T. R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z dnia 15 października 2009 r. sygn. akt II SA/Op 180/09 w sprawie ze skargi T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] marca 2009 r. nr [...] w przedmiocie zasiłku celowego oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 15 października 2009 r., sygn. akt II SA/Op 180/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu oddalił skargę T. R. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Opolu z dnia [...] marca 2009 r., nr [...], którą utrzymano w mocy decyzję Burmistrza Nysy z dnia [...] stycznia 2009 r., nr [...], przyznającą skarżącemu specjalny zasiłek celowy w wysokości 100 zł z przeznaczeniem na zakup żywności i leków oraz dokonanie opłat i odmawiającą przyznania zasiłku celowego.

Wyrok wydany został w następujących okolicznościach sprawy:

Burmistrz Nysy decyzją z dnia [...] stycznia 2009 r. przyznał T. R. specjalny zasiłek celowy w wysokości 100 zł, ustalając, iż wnioskodawca prowadzi samodzielne gospodarstwo domowe i utrzymuje się z renty inwalidzkiej w kwocie 481,30 zł. Organ podał również wysokość wydatków ponoszonych przez wnioskodawcę w okresie poprzedzającym złożenie wniosku. Jednocześnie w uzasadnieniu decyzji wskazał, że T. R. korzysta z pomocy w formie nieodpłatnych usług opiekuńczych oraz posiłków w Dziennym Domu Pobytu w Nysie. Podkreślił, iż wnioskodawca nie podejmuje we własnym zakresie działań mających na celu polepszenie jego sytuacji życiowej, chociażby poprzez złożenie wniosku o przyznanie dodatku mieszkaniowego. Dalej organ szczegółowo przedstawiając zakres udzielonej w 2009 r. pomocy w postaci zasiłków celowych oraz wskazując na możliwości finansowe ośrodka podał, iż nie może rozdzielać posiadanych środków w równej wysokości z uwagi na różnicowaną sytuację wnioskodawców. Dlatego też T. R. nie mógł zostać przyznany zasiłek w tej samej wysokości, co osobom samotnym bez dochodu, czy też rodzinom posiadającym dzieci i utrzymującym się tylko z zasiłku dla bezrobotnych i świadczeń rodzinnych, albowiem pomimo tego, że jest on osobą samotną, to jednak posiada stały dochód. Na skutek przekroczenia kryterium dochodowego określonego w art. 8 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej ( obecnie Dz. U. z 2009 r., nr 175, poz. 1362 ze zm.), zwanej dalej ustawą, które zostało ustalone na kwotę 477,00 zł, wnioskodawca nie kwalifikuje się do utrzymania pomocy w formie zasiłku celowego na podstawie przepisu art. 39 ustawy. Stwierdzając jednak, że sytuacja T. R., z uwagi na orzeczony znaczny stopień niepełnosprawności oraz jego chorobę, może być uznana za szczególnie uzasadniającą udzielenie środków z pomocy społecznej, organ, na podstawie przepisu art. 41 ustawy przyznał wnioskodawcy specjalny zasiłek celowy w wysokości 100 zł.