Wyrok NSA z dnia 3 stycznia 2013 r., sygn. I OSK 1503/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Janina Antosiewicz, Sędzia NSA Ewa Dzbeńska, Sędzia del. WSA Przemysław Szustakiewicz (spr.), Protokolant starszy asystent sędziego Andrzej Nędzarek, po rozpoznaniu w dniu 3 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej skargi kasacyjnej Polskich Kolei Państwowych Spółki Akcyjnej w Warszawie od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 2232/10 w sprawie ze skargi Polskich Kolei Państwowych Spółki Akcyjnej w Warszawie na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia nabycia przez gminę z mocy prawa własności nieruchomości oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, wyrokiem z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. akt I SA/Wa 2232/10, oddalił skargę Polskich Kolei Państwowych na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] sierpnia 2010 r. w przedmiocie nabycia przez Gminę C. z mocy prawa własności nieruchomości.

W uzasadnieniu przedmiotowego wyroku Sąd I instancji przedstawił następujący stan faktyczny:

Wojewoda Małopolski, decyzją z dnia 16 marca 2010 r., stwierdził nabycie z mocy prawa przez Gminę C. z dniem 27 maja 1990 r. prawa własności nieruchomości położonej w jednostce ewidencyjnej C., obręb C., oznaczonej jako działki nr [...] i nr [...]. W uzasadnieniu podniesiono, że w dniu 27 maja 1990 r. Polskie Koleje Państwowe nie legitymowały się dokumentem potwierdzającym prawo zarządu do przedmiotowej nieruchomości wydanym w formie przewidzianej prawem. Ustalono, że przedmiotowa nieruchomość w dniu 27 maja 1990 r. była własnością Skarbu Państwa i nie pozostawała w zarządzie przedsiębiorstwa państwowego - tym samym należała do terenowych organów administracji państwowej stopnia podstawowego i spełniała przesłanki określone w art. 5 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 32, poz. 191, ze zm.; dalej: ustawa komunalizacyjna). W związku z tym uznano, że przedmiotowa nieruchomość podlegała komunalizacji z mocy prawa na rzecz Gminy C.