Wyrok NSA z dnia 13 marca 2013 r., sygn. II GSK 2160/11

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Zajda Sędzia NSA Zofia Borowicz Sędzia del. WSA Jacek Czaja (spr.) Protokolant Monika Tutak - Rutkowska po rozpoznaniu w dniu 27 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Gospodarczej skargi kasacyjnej Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 czerwca 2011 r. sygn. akt V SA/Wa 309/11 w sprawie ze skargi Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych na orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych 1. uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, 2. zasądza od Głównej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych na rzecz Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych 380 zł (trzysta osiemdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 13 czerwca 2011 r., sygn. akt V SA/Wa 309/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych na orzeczenie Głównej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych z dnia [...] listopada 2010 r., nr [...], którą organ ten uchylił (w zaskarżonym zakresie) orzeczenie Regionalnej Komisji Orzekającej w Sprawach o Naruszenie Dyscypliny Finansów Publicznych w [...] z dnia [...] czerwca 2010 r. i uniewinnił X. Y. od zarzuconego mu naruszenia dyscypliny finansów publicznych.

Sąd pierwszej instancji wskazał w swoim rozstrzygnięciu ustalenia faktyczne i stanowisko organów administracji orzekających w sprawie. Organy te stwierdziły, że w dniu [...] marca 2010 r. Główny Rzecznik Dyscypliny Finansów Publicznych skierował do Regionalnej Komisji Orzekającej wniosek o ukaranie m.in. X. Y. - Zastępcy Burmistrza [...], zarzucając mu umyślne naruszenie dyscypliny finansów publicznych określone w treści dyspozycji art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 17 grudnia 2004 r. o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 14, poz. 114, ze zm.). Naruszenie to miało polegać na udzieleniu w dniu [...] kwietnia 2009 r. zamówienia publicznego (umowa nr [...]) na kompleksowy nadzór inwestorski nad zadaniem inwestycyjnym pn. "[...]", którego warunki zostały określone w sposób naruszający zasady uczciwej konkurencji, bowiem w pkt 2 ppkt 1 oraz pkt 3 rozdziału V specyfikacji istotnych warunków zamówienia przyjęto kryterium doświadczenia wykonawców wraz z wyznaczeniem granicznej wartości i rodzaju wymaganego zadania w sposób, który utrudniał zachowanie zasad uczciwej konkurencji i równego traktowania wykonawców. Orzeczeniem z dnia [...] czerwca 2010 r. Regionalna Komisja Orzekająca uznała X. Y. odpowiedzialnym za nieumyślne naruszenie dyscypliny finansów publicznych polegające na udzieleniu w dniu [...] kwietnia 2009 r. zamówienia publicznego na kompleksowy nadzór inwestorski nad zadaniem inwestycyjnym pn. "[...]", którego warunki zostały określone w sposób naruszający zasady uczciwej konkurencji, co było niezgodne z art. 7 ust. 1 w związku z obowiązującym w czasie popełnienia czynu art. 22 ust. 2 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2007 r. nr 223, poz. 1655 ze zm.). Na skutek złożenia przez Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych odwołania na niekorzyść X. Y. - sprawę rozpoznała Główna Komisja Orzekająca. Organ odwoławczy nie podzielił stanowiska ani Regionalnej Komisji Orzekającej, ani Głównego Rzecznika Dyscypliny Finansów Publicznych - w konsekwencji uchylił (w zaskarżonej części) orzeczenie organu I instancji i na podstawie art. 78 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych uniewinnił X. Y. od zarzuconego mu naruszenia dyscypliny finansów publicznych określonego w art. 17 ust. 1 pkt 3 tej ustawy. Główna Komisja Orzekająca uznała, że znamieniem czynu wskazanego w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o odpowiedzialności za naruszenie dyscypliny finansów publicznych nie jest poprawność żadnej czynności procedury przetargowej, lecz jedynie merytoryczna zawartość dokumentów postępowania. Przepis ten ogranicza zatem ocenę do cech przedmiotu zamówienia i warunków dostawy zawartych w umowie. Czynem karalnym jest dopiero sformułowanie treści umowy o zamówienie publiczne w sposób naruszający uczciwą konkurencję. Zdaniem organu odwoławczego, w niniejszej sprawie nagannymi były warunki ograniczające krąg podmiotów mogących złożyć ofertę, nie zaś przedmiot zamówienia, czy też warunki realizacji zamówienia.