Wyrok NSA z dnia 21 marca 2013 r., sygn. II FSK 1552/11

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Grzegorz Krzymień, Sędzia NSA Malgorzata Wolf-Kalamala (sprawozdawca), Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 21 marca 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 23 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 224/11 w sprawie ze skargi K. A. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 20 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od K. A. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 2616 (słownie: dwa tysiące sześćset szesnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 23 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Łd 224/11, w sprawie ze skargi K. A., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 20 grudnia 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2005 r.

W uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej w L. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 17 lipca 2010 r. określającą K. A. podatek dochodowy od osób fizycznych za 2005 r.

Organy podatkowe stwierdziły istnienie nieprawidłowości w rozliczeniu kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej przez stronę działalności gospodarczej. Zakwestionowano w szczególności ujęcie w kosztach podatkowych wydatków w kwocie 74.631,82 zł na zakup paliwa udokumentowanego fakturami wystawionymi przez R. Sp. z o.o. z siedzibą w J. Z materiału zgromadzonego w sprawie (protokołów przesłuchań świadków i podejrzanych z postępowań karnych i podatkowych) wynikało, iż przedmiotowe faktury nie odzwierciedlały rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W rzeczywistości bowiem to nie spółka R. dokonywała sprzedaży towaru wskazanego na fakturach, gdyż nie była faktycznym właścicielem oleju napędowego. Spółka ta była ogniwem w procesie wprowadzania do obrotu oleju napędowego nieznanego pochodzenia. Sprzedaży paliwa, fakturowanego przez tę spółkę, dokonywał inny podmiot - A. K. Spółka R. zajmowała się jedynie ewidencjowaniem faktur zakupu dostarczanych do spółki przez A. K., G. M. i K. C., obiegiem dokumentów oraz pilnowaniem terminów płatności oraz sald zadłużenia z kontrahentami. Pieniądze w gotówce, jak i przekazywane przelewem z tytułu sprzedaży paliwa, były przekazywane A. K., bądź jego współpracownikowi G. M. - Prezesowi Spółki B. Firma R. nie posiadała żadnej bazy do prowadzenia działalności gospodarczej związanej z obrotem płynnym paliwem.