Wyrok NSA z dnia 24 stycznia 2013 r., sygn. II FSK 842/11

Do uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów niezbędne jest nie tylko zaistnienie konkretnego zdarzenia gospodarczego polegającego na zakupie towaru u konkretnego sprzedawcy, za konkretną cenę, ale i odpowiednie udokumentowanie tej operacji. Nie wystarczy wykazanie, że podatnik mógł gdziekolwiek nabyć towar i zużyć go w działalności gospodarczej, aby wydatek ten móc zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Bogdan Lubiński, Sędziowie: NSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), del. WSA Grażyna Nasierowska, Protokolant Szymon Mackiewicz, po rozpoznaniu w dniu 24 stycznia 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w L. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 24 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Łd 783/10 w sprawie ze skargi A. Z. i W. Z. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 28 kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Łodzi, 2) zasądza od A. Z. i W. Z. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w L. kwotę 2.168 (dwa tysiące sto sześćdziesiąt osiem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 24 listopada 2010 r., sygn. akt I SA/Łd 783/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi uchylił zaskarżoną przez W. Z. i A. Z. - zwanych dalej "Skarżącymi", decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 28 kwietnia 2010 r. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy Sąd pierwszej instancji podał, że Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. decyzją z dnia 2 grudnia 2009 r. określił Skarżącym zobowiązanie podatkowe z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. w kwocie 24 495 zł. Organ podatkowy stwierdził, że Skarżący, który prowadził działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego pojazdami uniwersalnymi, zawyżył koszty uzyskania przychodów o kwotę 68 424,96 zł. Zdaniem organu podatkowego, Skarżący nieprawidłowo zaliczył do tych kosztów wydatki potwierdzone fakturami VAT dokumentującymi zakupy oleju napędowego od T. sp. z o.o. oraz F., które nie odzwierciedlają faktycznego przebiegu zdarzeń gospodarczych i nie mogą stanowić dowodów księgowych dających podstawę do zaliczenia poczynionych na ich podstawie wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów. Organ podatkowy wskazał, iż w 2003 r. ww. firmy nie posiadały oleju napędowego, który rzekomo sprzedały Skarżącemu zgodnie z treścią wystawionych faktur sprzedaży. Na potwierdzenie swojej tezy organ podatkowy włączył do akt podatkowych dowody zgromadzone w innych sprawach podatkowych i karnych, w tym akt oskarżenia z dnia 7 marca 2007 r. w sprawie [...] przeciwko, m.in. J. S. oraz K. K. za udział w grupie przestępczej, mającej na celu popełnianie przestępstw, w szczególności polegających na dokonywaniu oszustw na szkodę Skarbu Państwa i doprowadzeniu do uszczuplenia należności publicznoprawnej wielkiej wartości, poprzez wprowadzenie właściwego organu podatkowego w błąd co do zaistnienia transakcji obrotu paliwem w postaci oleju napędowego oraz poprzez poświadczenie nieprawdy w dokumentach księgowych w postaci faktur VAT. Uzasadniając fikcyjność faktur wystawionych przez T. sp. z o.o. organ podatkowy wskazał na pismo Naczelnika Urzędu Skarbowego w Z. z dnia 5 czerwca 2008 r., z którego wynikało, że w firmie tej nie przeprowadzono kontroli podatkowej, ponieważ lokal wskazany jako siedziba spółki był zamknięty, a wezwania kierowane do miejsca zamieszkania jej Prezesa wracały z adnotacją "adresat nieobecny". Spółka ta nie zgłosiła obowiązku podatkowego w zakresie podatku akcyzowego i nie dokonywała wpłat z tytułu tego podatku, a z zeznań świadków wynikało, że przez spółkę przechodziły jedynie dokumenty. Następnie powołując się na zeznania świadków organ podatkowy opisał przebieg transakcji obrotu paliwem. Zdaniem tego organu, zaliczenie wynikających z tych transakcji wydatków do kosztów uzyskania przychodów byłoby zalegalizowaniem w obrocie gospodarczym paliwa wprowadzonego na rynek poza prawem.