Wyrok NSA z dnia 22 lutego 2013 r., sygn. I FSK 384/12
Nie można uznać za prawidłową i znajdującą oparcie w przepisach ustawy o VAT metody wyodrębnienia czynności podlegających ustawie o VAT , polegającej na zastosowaniu współczynnika zatrudnienia. Uprawniony jest natomiast pogląd, że w świetle regulacji ustawowych w tym w szczególności art. 90 ust. 3 ustawy o VAT niedopuszczalne jest stosowanie innych metod obliczania proporcji niż wynikające z tych przepisów.
Teza od Redakcji
Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Krystyna Chustecka (sprawozdawca), Sędzia WSA (del) Inga Gołowska, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 1 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Miasta C. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 24 października 2011 r. sygn. akt III SA/Gl 206/11 w sprawie ze skargi Miasta C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług 1) uchyla zaskarżony wyrok i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gliwicach, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w K. na rzecz Miasta C. kwotę 2.557 (słownie: dwa tysiące pięćset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zaskarżonym wyrokiem z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt III SA/Gl 206/11, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach oddalił skargę Miasta C. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w K. z dnia 10 grudnia 2010 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług.
Z przedstawionego przez Sąd I instancji stanu sprawy wynikało, że pismem z 22 grudnia 2009 r. podatnik złożył korektę deklaracji VAT-7 za grudzień 2005 r. wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty w kwocie 56.232,00 zł. W korekcie deklaracji VAT-7 strona zadeklarowała kwotę zobowiązania podatkowego w wysokości 338.679,00 zł, tj. niższą o 56.233,00 zł od kwoty zobowiązania podatkowego zadeklarowanego pierwotnie (394.912,00 zł).