Wyrok NSA z dnia 7 grudnia 2011 r., sygn. I FSK 425/11

Art. 86 ust. 1 u.p.t.u. prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony uzależnia tylko od faktu wykorzystywania do czynności opodatkowanych nabytych w tym celu towarów i usług. Przepisy ustawy o opłacie abonamentowej, czy rozporządzenia KRRiT z 3 czerwca 2006 r. nie są przepisami podatkowymi, a zawarte w nich obowiązki i zasady prowadzenia dokumentacji co do zasady nie przesądzają o zastosowaniu, bądź nie, przepisów ustawy podatkowej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Dożynkiewicz, Sędzia NSA Grażyna Jarmasz (spr.), Sędzia WSA (del.) Danuta Oleś, Protokolant Marek Wojtasiewicz, po rozpoznaniu w dniu 7 grudnia 2011 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Dyrektora Izby Skarbowej w W. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 18 listopada 2010 r. sygn. akt III SA/Wa 606/10 w sprawie ze skargi T. S.A. z/s w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 6 stycznia 2010 r. nr [...] w przedmiocie od towarów i usług za grudzień 2006 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w W. na rzecz T. S.A. z/s w W. kwotę 5.400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Wyrok Sądu pierwszej instancji

1.1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 18 listopada 2010 r., sygn. akt III SA/Wa 606/10, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, po rozpoznaniu skargi T. S.A. w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 6 stycznia 2010 r. w przedmiocie określenia kwoty różnicy podatku od towarów i usług do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za grudzień 2006 r., uchylił decyzje organów obu instancji, stwierdził, że nie mogą być one wykonane w całości oraz zasądził na rzecz strony zwrot kosztów postępowania sądowego.

1.2. W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd pierwszej instancji wskazał, że istota sporu w sprawie sprowadza się do tego, czy z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 21 kwietnia 2005 r. o opłatach abonamentowych (Dz. U. Nr 85, poz. 728 ze zm., dalej u.o.a.) wynika zasada, według której wpływy abonamentowe skarżącej są wykorzystywane wyłącznie do czynności wiążących się z misją publiczną skarżącej, czyli działalnością nieopodatkowaną, czy też - niezależnie od realizacji tej misji - wpływy te przeznaczane są także do wykonywania czynności mieszczących się w ramach tzw. działalności komercyjnej, już opodatkowanej.