Wyrok NSA z dnia 19 grudnia 2019 r., sygn. I FSK 971/16

1. Jeśli gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT, to należy przyjąć, że ma pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT dokumentujących wydatki inwestycyjne związane z budową/modernizacją targowiska, w tym również w zakresie przyjęcia, że w sytuacji pobierania przez nią opłaty rezerwacyjnej, cała część zmodernizowanego targowiska będzie wykorzystywana do działalności podlegającej opodatkowaniu.

2. Wybudowane przez gminę targowisko (rozumiane jako element majątku przedsiębiorstwa) jest w całości wykorzystywane do celów działalności gospodarczej. Powyższa nieruchomość nie służy do poboru opłaty targowej, lecz do czerpania dochodów z dzierżawy. Pobór opłaty targowej nie następuje w związku z wydzierżawianiem nieruchomości, lecz w związku z prowadzeniem handlu na terenie gminy w miejscach innych niż budowle czy budynki, czyli w związku z dokonywaniem sprzedaży na targowisku. Obowiązek płacenia opłaty targowej nie jest zależny od świadczeń wzajemnych ze strony gminy na rzecz kupców dokonujących sprzedaży na targowiskach.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Arkadiusz Cudak, Sędzia NSA Bartosz Wojciechowski (sprawozdawca), Sędzia WSA del. Zbigniew Łoboda, Protokolant Katarzyna Łysiak, po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2019 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej Ministra Finansów (obecnie Szef Krajowej Administracji Skarbowej) od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 15 stycznia 2016 r. sygn. akt III SA/Wa 360/15 w sprawie ze skargi Gminy K. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 7 października 2014 r. nr IPPP2/443-626/14-2/BH w przedmiocie podatku od towarów i usług oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

1. Wyrok sądu I instancji i przedstawiony przez ten sąd tok postępowania przed organami podatkowymi

1.1. Wyrokiem z dnia 15 stycznia 2016 r., sygn. akt III SA/Wa 360/15, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w sprawie ze skargi Gminy K. (dalej: Gmina, skarżąca, wnioskodawca) uchylił interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia 7 października 2014 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług w części uznającej za nieprawidłowe stanowisko Gminy i zasądził od organu na rzecz Gminy zwrot kosztów postępowania sądowego.