Wyrok NSA z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. II FSK 423/12

Ustanowienie art. 139 ust. 1 u.g.h. podyktowane było koniecznością wyważenia interesu ogólnego i interesu przedsiębiorców i nie narusza ani prawa do swobodnego prowadzenia działalności gospodarczej, ani prawa własności.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Zbigniew Kmieciak, Sędzia NSA Anna Dumas (sprawozdawca), Sędzia WSA (del.) Bartosz Wojciechowski, Protokolant Dorota Żmijewska, po rozpoznaniu w dniu 7 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej "O." sp. z o.o. z siedzibą w R. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z dnia 14 października 2011 r. sygn. akt I SA/Łd 716/11 w sprawie ze skargi "O." sp. z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w L. z dnia 31 marca 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku od gier za okres od stycznia do czerwca 2010 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od "O." sp. z o.o. z siedzibą w R. na rzecz Dyrektora Izby Celnej w L. kwotę 5400 (słownie: pięć tysięcy czterysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi wyrokiem z dnia 14 października 2011 r., w sprawie o sygn. akt I SA/Łd 716/11, oddalił skargę O. sp. z o.o. z siedzibą w R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej w L. z dnia 31 marca 2011 r. w przedmiocie podatku od gier za miesiące od stycznia do czerwca 2010 r.

Przedstawiając w uzasadnieniu powyższego wyroku stan sprawy, sąd pierwszej instancji wskazał, że Naczelnik Urzędu Celnego w L. w decyzji z dnia 30 listopada 2010 r. odmówił Spółce stwierdzenia nadpłaty w podatku od gier za miesiące od stycznia do czerwca 2010 r. i określił zobowiązanie podatkowe w podatku od gier na automatach o niskich wygranych za poszczególne miesiące od stycznia do czerwca 2010 roku.

Dyrektor Izby Celnej, rozpoznawszy odwołanie Spółki, utrzymał w mocy rozstrzygnięcia organu pierwszej instancji. W motywach decyzji organ odpowiadając na zarzut skarżącej dotyczący braku notyfikacji ustawy o grach hazardowych, której konsekwencją jest niemożność skutecznego powoływania się na przepisy tej ustawy w stosunku do strony wskazał, że zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej, zarówno Naczelnika Urzędu, jak i Dyrektora Izby Celnej w L. nie są uprawnieni do badania prawidłowości procesu legislacyjnego. W opinii organu drugiej instancji najistotniejsze znaczenie w przedmiotowej sprawie ma treść art. 217 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej statuującego wymóg nakładania podatków i zasad ich określania w drodze ustawy. Z taką sytuacją w opinii organu odwoławczego mamy do czynienia w przedmiotowej sprawie. Powołując się na treść art. 139 ust.1 ustawy z dnia 19 listopada 2009 r. o grach hazardowych (Dz. U. Nr 201, poz. 1540 z późn. zm., powoływanej dalej jako u.g.h.) wywiedziono, że organ pierwszej instancji prawidłowo określił wysokość należnego podatku za poszczególne miesiące do stycznia do czerwca 2010 roku, a więc zarzut naruszenia tego przepisu jest niezasadny. Odnosząc się do podniesionego w odwołaniu zarzutu naruszenia art. 1 pk1, pkt 11, art. 8 ust.1 i 9 ust. 1 Dyrektywy 98/34/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 22 czerwca 1988 r. (Dz. Urz. UE 98.204.37 z późn. zm.), organ stwierdził, że gra na automatach o niskich wygranych w punktach gier nie podlega regulacjom wskazanej dyrektywy, gdyż nie mieści się w definicji usługi zawartej w art. 1 pkt 2 Dyrektywy. Tym samym ustawa o grach hazardowych w zakresie stawek opodatkowania nie podlegała obowiązkowi notyfikacji.