Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok NSA z dnia 21 lutego 2013 r., sygn. II FSK 1273/11

Normodawca w art. 21 ust.1 pkt 83 u.p.d.o.f. wprost nie wyłączył żołnierzy wyznaczonych do pełnienia służby wojskowej poza granicami państwa, chyba, że nie realizują w trakcie pełnienia tejże służby celów, o których mowa w tym przepisie. Realizacja celów ustawowych skutkujących zwolnieniem przychodów osiąganych przez żołnierza wyznaczonego, powinna być badana w każdym przypadku indywidualnym w oparciu o okoliczności faktyczne sprawy.

Teza od Redakcji

 

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Jerzy Rypina (sprawozdawca), Sędzia NSA del. Jan Grzęda, Sędzia NSA Jerzy Płusa, Protokolant Justyna Bluszko-Biernacka, po rozpoznaniu w dniu 21 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej M. G. i G. G. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 2 marca 2011 r. sygn. akt I SA/Lu 749/10 w sprawie ze skargi M. G. i G. G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w L. z dnia 28 lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2007 rok 1) uchyla zaskarżony wyrok w całości i przekazuje sprawę do ponownego rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Lublinie, 2) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej w L. na rzecz M. G. i G. G. kwotę 2375 (słownie: dwa tysiące trzysta siedemdziesiąt pięć) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Dyrektor Izby Skarbowej w L. po rozpatrzeniu odwołania M. G. i G.G. od decyzji Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w L. z dnia 11 maja 2010r. określającej zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r. w wysokości 33.127 zł utrzymał w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu wyjaśnił, że małżonkowie w dniu 5 sierpnia 2009r. złożyli w Pierwszym Urzędzie Skarbowym w L. wniosek o stwierdzenie nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007 rok w wysokości 31.616 zł wraz z korektą zeznania podatkowego PIT-37 za 2007 r. W wyniku wniesionego odwołania od decyzji odmawiającej stwierdzenia nadpłaty, Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z dnia 29 grudnia 2009 r., uchylił w całości rozstrzygnięcie organu I instancji, a przekazując sprawę do ponownego rozpatrzenia wskazał, iż zostało ono wydane bez uprzedniego określenia wysokości zobowiązania w podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z powyższym postanowieniem z dnia 5 stycznia 2010 r. Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego wszczął postępowanie w sprawie określenia prawidłowej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym za 2007 r., po czym zaskarżoną decyzją określił małżonkom zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2007r. w wysokości 33.127 zł. W odwołaniu wniesionym od tej decyzji, pełnomocnik skarżących wnosząc o jej uchylenie w całości, względnie o przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, zarzucił rażące naruszenie prawa materialnego poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie przepisu art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz.U. z 1993 r., Nr 90, poz. 416 u.p.d.o.f.), naruszenie art. 2, 7 i 32 ust. 1 i art. 217, w zw. z art. 84 Konstytucji RP poprzez zastosowanie przez organ podatkowy zasady in dubio pro fisco, obrazę przepisów postępowania i naruszenie art. art. 191, 180, 210 § 4, 187 § 1 w związku z. 121, 122, 124; 72 § 1,. 75 § 2 pkt. l lit. a) i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 2005 r. Ordynacja podatkowa (t.j.Dz.U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., dalej Ordynacja podatkowa). Jego zdaniem, organ pierwszej instancji dokonał nieprawidłowej wykładni przepisu art. 21 ust. 1 pkt 83 u.p.d.o.f., ograniczając się do wybranych przepisów i zawężając w ten sposób bez uzasadnienia prawnego krąg wymienionych w nim podmiotów uprawnionych do zwolnienia, wyłącznie do żołnierzy "skierowanych". Dyrektor Izby Skarbowej wyjaśnił, że z ustaleń faktycznych wynika, że skarżący rozkazem Szefa Sztabu Generalnego WP z dnia 6 lipca 2006r. został zwolniony z zajmowanego stanowiska służbowego i z dniem 1 sierpnia 2006r. wyznaczony do pełnienia służby na stanowisku technika w Dowództwie Sił Połączonych Północ (JfC HQ NORTH) - Brunssum, Holandia. Służbę poza granicami kraju pełnił od dnia 1 sierpnia 2006r. do dnia 31 lipca 2008r. Podstawą prawną wyznaczenia na powyższe stanowisko był art. 19 ust. 1, art. 35 ust. 1, art. 37 ust. 4 oraz art. 44 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 września 2003r. o służbie wojskowej żołnierzy zawodowych (Dz. U. Nr 179, poz. 1750 z późn. zm.) oraz § 10 ust. 3 rozporządzenia Ministra Obrony Narodowej z dnia 15 kwietnia 2004r. w sprawie trybu wyznaczania żołnierzy zawodowych na stanowiska służbowe i zwalniania z tych stanowisk (Dz. U. Nr 108, poz. 1144 z późn. zm.). Spór sprowadził się do oceny, czy należność wypłacona skarżącemu z tytułu pełnionej służby objęta jest zwolnieniem wynikającym z art. 21 ust. 1 pkt 83 u.p.d.o.f. W ocenie organu, aby skorzystać ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 83 ustawy podatkowej należy spełnić następujące przesłanki: wypłacone należności muszą być bezpośrednio związane z użyciem w/w osób poza granicami państwa oraz muszą one wynikać z celów określonych w zwolnieniu. Faktyczny cel "wysłania" osób, o których mowa w powyższym przepisie za granicę musi wynikać ze zgromadzonych w sprawie dowodów.

close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00