Wyrok NSA z dnia 18 września 2012 r., sygn. II OSK 1457/12

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Jerzy Stelmasiak /spr./ Sędzia NSA Małgorzata Stahl Sędzia del. WSA Bożena Popowska Protokolant Mariusz Szufnara po rozpoznaniu w dniu 18 września 2012 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej sprawy ze skargi kasacyjnej J.B. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lutego 2010 roku sygn. akt VIII SA/Wa 717/09 w sprawie ze skargi J.B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2009 roku nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich oddala skargę kasacyjną.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia z dnia 10 lutego 2010 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę J.B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] września 2009 r. w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2009 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy decyzję własną z dnia [...] lipca 2009 roku o odmowie przyznania skarżącemu uprawnień kombatanckich.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że skarżący wystąpił z wnioskiem o przyznanie uprawnień kombatanckich na podstawie art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy z 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 ze zm.) - zwanej dalej ustawą o kombatantach. Oceniając, czy przedstawione we wniosku okoliczności spełniają warunki z art. 1 ust. 2 pkt 3 ustawy o kombatantach oparto się m. in. na powszechnie dostępnych źródłach historycznych. Wynika z nich, że Związek Walki Zbrojnej przekształcony w 1941 roku w Armię Krajową był częścią Polskich Sił Zbrojnych podlegających przebywającemu na emigracji Naczelnemu Dowództwu. Podstawowe znaczenie miała instrukcja generała Kazimierza Sosnkowskiego z dnia 4 grudnia 1939 r., która w pkt 5 stanowiła, że członkiem ZWZ może być każdy Polak, poczynając od wieku 17 lat. W późniejszym okresie granicę wieku dla osób wstępujących obniżono do 16 lat. W związku z powyższym odmówiono wiary wyjaśnieniom świadków W.K. oraz Z.P., ponieważ skarżący w latach 1942-1945 miał zaledwie 10-13 lat, nie mógł więc z uwagi na wiek pełnić służby w Armii Krajowej, lecz co najwyżej dorywczo wykonywać na jej rzecz drobne czynności pomocnicze.